«موسیقی سالم» ابزار مقابله با ولنگاری فرهنگی است

-چه شد که موسیقی به اینجا رسید؟

مسئولان برای این که جوانان به سمت ماهواره نروند فضای موسیقی داخلی را تا حدی باز کرده‌اند که به بی‌محتوایی رسیده است. این اتفاق اصلاً برای جامعه ما خوب نیست و در صورت ادامه این روند ما را از چاله به چاه می‌اندازد.

-قبول دارم که مسئولان انتخاب درستی نداشته‌اند، اما حالا راه چاره چیست؟

من فکر می‌کنم در وهله اول باید برنامه‌ریزی و نظارت صحیح در حوزه مسائل فرهنگی کشور صورت گیرد. اصولا برآیند کارهای یک مجموعه را با مدیران قضاوت می‌کنند. اما واقعیت این است که مدیرکل یک مجموعه به تنهایی از پس همه چیز برنمی آید و مدیران رده دوم و سوم هستند که کارها را پیگیری می‌کنند. بنابراین مدیران باید این افراد را با دقت انتخاب کنند؛ چرا که عملکرد آنها بر همه چیز تاثیر می‌گذارد. مدیر با بصیرت مدیران میانی خود را هم با بصیرت انتخاب می‌کند و متاسفانه در این زمینه خیلی موفق پیش نرفته‌ایم. حالا هم کار به جایی رسیده که یک خبرنگار در نشستی به من گفت فکر نمی‌کنید دوره سرودهای انقلابی تمام شده است؟ خیلی ناراحت شدم و گفتم مگر انقلاب تمام شده که دوره سرودهایش تمام شود. اگر مدیران همراه با انقلاب حرکت کنند و نیازهای روز را هم بشناسند، آثاری در این عرصه تولید می‌شود که هم انقلابی و هم به روز باشد و جوانان را به خود جذب کند.

شما معتقد هستید با تولید سرودهای به روز می‌توان مقابل ولنگاری در عرصه موسیقی ایستاد؟

این یکی از کارهایی است که می‌توان انجام داد و البته کار مهمی هم هست. من هیچ وقت نگفته‌ام همه سرودها و موسیقی‌ها حذف شوند و فقط آثار انقلابی باقی بماند. مردم به انواع موسیقی نیاز دارند، فقط باید تعادل در این عرصه رعایت شود و صدالبته موسیقی کشور سیاستگذاری و خط‌مشی داشته باشد. اکنون اغلب موسیقی‌هایی که می‌شنویم پاپ سطح پایین هستند. ما با پاپ‌خوان‌های قوی مثل محمد اصفهانی و احسان خواجه‌امیری هم روبه‌رو بوده‌ایم. اما حالا این صداها هم کمتر شنیده می‌شود. با موسیقی سالم و خوب می‌شود جلوی ولنگاری‌ها ایستاد. اما همان طور که گفتم سازماندهی می‌خواهد. موسیقی در رسانه‌ها باید به شکلی جدی‌تر بررسی شود و مثلا در رسانه ملی هم برای انواع و اقسام موسیقی از جمله موسیقی کودک، آیینی، انقلابی، پاپ و… برنامه‌ریزی جداگانه وجود داشته باشد.

در حال حاضر وضعیت تولید سرودهای انقلابی چگونه است؟

تقریبا به صفر رسیده است. دیگر کارهای فاخر ساخته نمی‌شود و کارهای ماندگاری هم که برای ساخت آنها هزینه زیادی شده، فراموش شده‌اند. این دقیقا همان چیزی است که دشمن می‌خواهد و متاسفانه می‌بینیم به هدفش نزدیک شده است. دشمن می‌خواهد انقلاب ما را کمرنگ کند، پس موسیقی‌هایی را وارد فضای کشور ما می‌کند که از مفاهیم ارزشی و انقلابی‌مان دور باشد. ما هم منفعل هستیم و حواسمان نیست که تولید سرودهای انقلابی می‌تواند یکی از سلاح‌های مقابله با جنگ نرم دشمن باشد.

فکر می‌کنید مسئولان وقتی حرف‌هایتان را خواندند چه کاری بهتر است انجام دهند؟

هر آنچه را باید انجام شود، رهبری گفته‌اند و مسئولان باید به حرف‌های ایشان توجه کنند. به نظرم باید داشتن سیاست و خط‌مشی را جدی بگیرند. در زمان طاغوت هم یک شورایی بود که می‌نشست و خط‌مشی هنری مملکت را تعیین می‌کرد. ما که انقلاب کرده‌ایم و انقلابی هستیم باید توجه بیشتری به این موضوع داشته باشیم و به دنبال تعیین خط‌مشی‌های درست برای موسیقی باشیم. نکته دیگری که جا دارد یادآوری کنم این است که نوحه‌خوانی‌ها خیلی خوب هستند اما نمی‌توانند به طور کامل نیاز نسل جوان را پاسخ دهند، بنابراین در کنار آنها باید موسیقی‌هایی را هم با محتوای مورد نظر جامعه تولید کرده و در اختیار جامعه گذاشت.

بهتر است افراد دلسوز و انقلابی‌های متخصص را به عرصه بازگرداند و اجازه فعالیت به همه نوع موسیقی سالم داد و موقعیت را برای آنها فراهم کرد. باور کنیم مردم هنوز هم در کنار دیگر موسیقی‌ها موسیقی انقلابی و موسیقی پرمحتوا را هم می‌خواهند. اینها همان مردمی هستند که به راهپیمایی می‌آیند، پس کار انقلابی را هم خواهند شنید. مسئولان به خودشان یادآوری کنند دوره موسیقی انقلابی تمام نشده و همه باید در این عرصه دغدغه‌ داشته باشند و عملکردشان مبتنی بر این دغدغه‌ها باشد.