قلب شاعر زن آمریکایی برای مقاومت می تپد

پاتریشیا اسمیت “Patricia Smith”، شاعر، نویسنده و زبان شناس آمریکایی ساکن شیکاگوست که در طول سال‌های فعالیت ادبی و علمی خود، به موضوعات مختلف پرداخته است. او گاه در هیئت یک کارشناس و پژوهشگر زبان و ادبیات سیاه‌پوستان را مورد بررسی قرار داده و گاه به عنوان انسانی آزاده، تلاش دارد تا موضوعات انسانی را محور اصلی سروده‌هایش قرار دهد.

اسمیت در سال 1955 در خانواده‌ای که در آمریکا از آن به عنوان فرودستان جامعه یاد می‌شود، متولد شد. تولد در خانواده‌ای سیاه‌پوست او را از همان دوران کودکی با طعم تلخ نژادپرستی و تبعیض نژادی آشنا کرد.

شاید به همین دلیل بود که او در سال‌های بعد، بسیاری از آثار خود را با محوریت همین موضوع نوشت و منتشر کرد. در میان آثار اسمیت، اشعار و نوشته‌هایی با موضوع فلسطین و تجاوز رژیم صهیونیستی به خاک این کشور نیز دیده می‌شود که بعضا در روزنامه‌های مختلف آمریکا و یا حتی در مجموعه‌ اشعاری که با محوریت «فلسطین» به چاپ رسیده، منتشر شده است.

نوشته‌های او درباره فلسطین سال‌های سال در رزونامه‌های آمریکا منتشر شد. یادداشت‌ها، گزارش‌هایی که بیانگر رویه نژادپرستانه رژیم صهیونیستی در فلسطین بود. اسمیت ارائه گزارش‌های متداول را نه از روزهای حمله به غزه، که از سال‌ها پیش از آن آغاز کرد. گزارش‌هایی که او می‌نوشت، مستنداتی از رفتارهای سربازان صهیونیستی در فلسطین بود که براساس اخبار هفته شکل می‌گرفت. نویسنده در این گزارش‌ها، بر پایه اخبار منتشر شده در رسانه‌ها، نگاهی فراتر از جامعه صهیونیست‌زده و رسانه‌های مطیع اسرائیل در کشورش به ماجرای فلسطین دارد.

فقر و بیکاری مردم فلسطین، کودکان کشته شده در جنگ‌های اسرائیل علیه این کشور، نبود امکانات بهداشتی و رفاهی، از بین رفتن زنان و نداشتن امکانات تحصیلی از جمله موضوعاتی است که اسمیت را بر آن داشته تا یادداشت‌هایی را برای گوش‌های شنوایی که در جهان باقی مانده‌اند، بنویسد. او در بخش‌هایی از یادداشت خود می‌نویسد: «مردم فلسطین در شرایط کنونی‌ای که اسرائیل برای آنها ایجاد کرده است، احساس درماندگی می‌کنند. فقر و بیکاری در این کشور بیش از 65 درصد مردم را در بر گرفته و اگر اسرائیل به این مجازات دسته‌جمعی ادامه دهد، این وضعیت وخیم‌تر نیز خواهد شد.»

اسمیت در قطعه‌ای که برای مردم فلسطین و دردهای آنها گفته است، اسرائیلی‌ها را میهمان‌های ناخوانده می‌داند و می‌گوید:

این زخم‌های روشنی‌است
زخم‌هایی که بر جا می‌ماند
زخم‌های ناگوار

به آنها می‌آموزند که چگونه کنار میهمانان ناخوانده زندگی کنند
به آنها احترام بگذارند
غذا و محصولاتشان را به آنها بدهند
تا از تیغ قصاب‌ها در امان بمانند

اما این زمین
غریبه‌ها را به خود راه نمی‌دهد
هرچند، هر روز، پیر و پیرتر شود…

بخش‌هایی از اشعار اسمیت در کنار سرود‌هایی از محمود درویش و تعدادی دیگر از شاعران فعال برای فلسطین در اثری با عنوان «اشعاری برای فلسطین» منتشر شده است. این کتاب به کوشش رمی کنزی در سال 2008 در 118 صفحه منتشر شده است.

منبع: خبرگزاری تسنیم