چشم انتظار جشنواره مردمی موسیقی انقلاب هستیم

اشاره : هرچه تهدیدات در فضای ملی برجسته تر می شود، بدون شک توجه ما باید به داشته هایمان بالا برود. فرصت هایی که در گسترده کشورمان در شهر ها و روستاهای دورافتاده، به دلیل عدم توجه رسانه ها باید غنیمت شمرده شود. بررسی دلایل بروز و ظهور رویش های جوان در عرصه موسیقی کشورمان از همین اقدامات است. ترانه “پیچ و هیچ” در افتتاحیه اکران هایِ جشنواره مردمی فیلم عمار در گنبدگاووس رونمایی شد.

در زیر متن مصاحبه راه نوا با دست اندرکاران ترانه “پیچ و هیچ” در گنبدکاووس را به اتفاق می خوانیم.

-­­ آقای امانی خوشبختانه در عرصه موسیقی انقلاب بخصوص بعد فتنه هشتاد و هشت شاهد رویش­های جوانی هستیم. اگرچه می توان نقدهای مختلفی به اثر شما وارد کرد. اما این انگیزه حضور شما ارزشمند تر است. حال به عنوان خواننده جوان در موسیقی انقلاب از گنبد کاووس شناخته شده اید. لطفا خودتان را معرفی کنید و بفرمایید که از چه وقت و چگونه وارد عرصه موسیقی شدید.

احسان امانی و متولد سال 1367 ساکن گنبد کاووس هستم. فعالیت موسیقی را از سال 1383 با کار خوانندگی در گروه کرال موسیقی شهرستان­مان آغاز کردم و همراه با گروه، دو بار مقام اول کشور در بخش کرال آوردیم که در آن مقطع کارم فقط خواندن بود و خواننده بودم.

گروه کر برای شهرستان گنبد کاووس به سرپرستی و آهنگسازی استاد بنده آقای عبدالحسین میرزایی فعالیت می کرد. ایشان مربی بسیاری از گروه های سرود شهرمان هستند. متاسفانه این استاد برجسته که بسیاری از بچه های موسیقی و سرود گنبد مدیون ایشان هستند، به دلایل بی توجهیِ مسئولان فرهنگی وضعیت خوبی ندارند.

-­ با چه انگیزه­ای وارد عرصه موسیقی شدید و به تولید پرداختید؟

موسیقی را بعد از گروه کر، بصورت علمی دنبال کردم، و بیشتر وقتم را به مبحث آهنگسازی و تنظیم موسیقی پرداختم. سبک موسیقی من پاپ می باشد و کارهایی هم که از من ارائه نشده بصورت عاشقانه بوده که برای مجوز وزارت ارشاد فرستادم. من موسیقی را اینطور شروع کردم و این واقعیتی است که خدمتتان عرض می کنم. بعد از آن در جریان فتنه هشتاد و هشت و مسائل دیگری که در خاورمیانه و اخباری که راجع به تحریم­های آمریکا و مسائل دیگر اتفاق افتاد، واقعا نیاز دانستیم که یک کار انقلابی انجام دهیم. انگیزه و نیت­مان این بود که فقط بتوانیم حرف دلمان را بگوییم؛ بتوانیم چیزی را بخوانیم که واقعا واقعیت­های کشور ماست. بتوانیم مسئله­ ای را اجرا کنیم که یک کمکی به انقلابمان شود و بیشتر روی این نیت کار کردیم و تا به امروز هم مشغول تولید موسیقی برای انقلاب هستیم. جز این نیتی نیست که ما بگوییم برنامه ریزی کردیم یا برای نیت و هدف خاصی وارد کار انقلابی شدیم. کار بیشتر دلی است و به هر حال عشق به انقلاب و ایران به خاطر این است که ما داریم کار انقلابی انجام می­دهیم و از این مسئله هم خوشحالیم و ناراحت نیستیم.

جاهایی که در شهرستان به ما اجرا پیشنهاد می­شود از طرف ارگان­ها و سازمان­ها، بیشتر انتظارشان این است که ما رایگان برایشان اجرا کنیم. ولی کارهای عاشقانه و افرادی را که می­آورند با پول وامکانات دولتی هزینه می کنند. ولی کارهای انقلابی نمی­گویند، می­گویند سرود. سازمان­ها در شهرستان هم که اصلا حمایتی به این شکل نیست.

-­ ترانه پیچ و هیچ را در گنبد و استان در چه برنامه هایی اجرا کردید؟ استقبال چگونه بود؟

شروع رونمایی کارمان توسط بچه های ستاد اکران جشنواره مردمی عمار گنبد انجام شد. در برنامه افتتاحیه اکران های گنبد، سه بار اجرا کردیم. خوشبختانه این جشنواره بستری برای حضور ما و استقبال از نخستین ترانه انقلابی ما در گنبد کاووس بود. بعد از آن در سینما فلسطین تهران کار را اجرا کردیم. یک بار هم روز بیست و دو بهمن این کار را صدا و سیما اجرا کردیم، که آنجا هم قبل اجرا با کار ما مشکل داشتند. یعنی به آن صورت برایشان مهم نبود که من احسان امانی با این کار انقلابی اجرا بکنم یا نکنم، یعنی یک طورهایی دقیقه نود، وقتی زمان که اضافه آمد، آن موقع گفتند شما هم بروید اجرا کنید!

-­ آقای امانی گفتید که علاقه­تان بود که وارد عرصه موسیقی شوید و به صورت جدی کار می­کردید. به نظر شما وضعیت امروز موسیقی کشور را چطور ارزیابی می کنید؟ نقد شما به نهادهای فرهنگی متولی موسیقی که دارند کار می­کنند یا جشنواره­هایی مثل موسیقی فجر چیست؟

خوشبختانه بچه­ ها الان در حوزه انقلابی یک سال است فکر می­کنم فعالیت­هایشان زیاد شده و این مسئله واقعا ما را خوشحال و امیدوار می­کند. اینکه جوانان زیادی حضور پیدا کرده اند موضوع مهم وحساسی است.

وضعیت خوب نیست و متاسفانه با سرعت بالایی درحال ترویج است. یعنی ما اگر در این مدتی که داریم روی آثارمان کار می­کنیم، توجهی به تولیدات داشته باشیم، متوجه می شویم که سطح موسیقی هم از لحاظ فنی و هم ترانه بسیار ضعیف است. واقعا اگر ما موسیقی پاپ یا اشعار عاشقانه اجرا می­کردیم فکر می­کنم بازتابش هم در صدا و سیما، هم در مراسم­ها و جشن­ها بیشتر از کار انقلابی بود. یعنی اهمیت نمی­دهند، به آن صورت این بچه­ها حامی ندارند. واقعا دارند کارشان را با سختی جمع می­کنند، چون روند تولید موسیقی روند سختی است. حقیقتا بچه­های زیادی دارند کار می­کنند که هزینه ها را از خودشان تقبل می­کنند. ولی خب تا حدودیش وظیفه و تکلیف است، ولی بعدش چون کار یکی دو تا نیست که هزینه­ها هم سنگین است و انصافا حمایت نیست. جاهایی که در شهرستان به ما اجرا پیشنهاد می­شود از طرف ارگان­ها و سازمان­ها، بیشتر انتظارشان این است که ما رایگان برایشان اجرا کنیم. ولی کارهای عاشقانه و افرادی را که می­آورند با پول وامکانات دولتی هزینه می کنند. ولی کارهای انقلابی نمی­گویند، می­گویند سرود. سازمان­ها در شهرستان هم که اصلا حمایتی به این شکل نیست.

-آیا نقدی به این وضعیت موسیقی امروز، چیزی که به اسم موسیقی پاپ و عاشقانه اشاره کردید، دارید؟ به نظرتان چرا با سرعت فزاینده­ای چه در رسانه ملی وچه در دستگاه­های مختلفی که متولی امر فرهنگ هستند پیش می رود؟ این وضعیت را چطور ارزیابی می­کنید؟

من موسیقی پاپ و عاشقانه را مختصِ یک دایره خاص در کشور می­بینم. فکر می­کنم اگر این مسئله برداشته شود بچه­هایی که استعداد بالایی دارند، می توانند به کشورمان خدمت کنند و انگیزه بیشتری پیدا کنند. متاسفانه اشعار موسیقی پاپ رو به سمت غلطی می­رود. ترانه­هایمان و موسیقی­ها با توجه به قانون ارشاد یا هر چیز دیگری، به شکل بازاری درحال رشد است. از طرفی فعالیت برای ما محدود است. مثلا ما صدا و سیمای استان گلستان رفتیم صدای آقا را پخش نکردند. من اعتراض کردم گفتم این را برای چه برمی­دارید، گفتند به هر حال ما مجوز این را نداریم که صدای آقا را پخش کنیم! خیلی از مسائل هست که این وسط شاید من سر درنمی­آورم، ولی خب آدم را اذیت می­کند. کسانی هم از بزرگان ما دارند به نحوی کم کاری می­کنند. بیشتر موسیقی­ها تقلیدی را دارند به خورد مردم می­دهند. مردم فقط آن رنگ صدا را می­شنوند و کاری به محتوا ندارند.

-­ جشنواره موسیقی فجر را چطور می­بینید؟

من فکر می­کنم کارهای انقلابی آن خیلی کمتر بود و بها ندادند. وضعیت جشنواره فجر یک درد برای ما که در این حوزه فعالیت می­کنیم است. حالا شاید تازه کارمان را در عرصه موسیقی انقلابی شروع کرده باشیم. ولی خب سالیان سال داریم در موسیقی کار می­کنیم. به هر حال چیز بیگانه­ ای برای من نیست. من وقتی وارد بحث انقلابی شدم، می­توانم خیلی مسائل را حدس بزنم. می­توانم خیلی از مسائل را که می­بینم زودتر به درک برسم، تا یک آدم عادی. موسیقی کشورمان دچار دوری از مردم شده است. بیشتر مشکل ما بحث حمایت نشدن است چه از لحاظ رسانه چه از لحاظ مالی اذیت می­شویم. شما در جشنواره فیلم فجر می بینید چندین بخش مانند “هنر و تجربه” و “نگاه نو” و غیره برای ایجاد تراز سینمایی خودشان در نسل جوان ایجاد می کنند! اما در موسیقی فجر این اتفاق هم حتی نمی افتد.

-­ به نظرتان چقدر تفاوت بین کار برای ارزش­ها و اعتقادات ساختن، با کارهایی که به قول خودتان که شاید تجربه­اش را داشتید و شنیدید وجود دارد؟

به نظر من تا قبل اینکه وارد کار انقلابی شوم شاید تفاوتش را واقعا نمی­ فهمیدم. یعنی مثل امروز درک نداشتم. ولی ما خیلی چیزها در کشورمان داریم که اگر صبح تا شب بخواهد راجع به آن صحبت شود کم است. ما خیلی مسائل هست که باید به آنها بپردازیم. فرقی نمیکند با صدای من، حامد زمانی یا گروه نبض و دیگر افراد ایجاد شود. فقط باید این کارها بیشتر اهمیت داده شود. واقعا ما ایرانی­ها نسبت به بقیه کشورهایی که الان داریم می­بینیم، باور به انقلاب و علاقه به وطن داریم. چون ما از ابتدا برای هدف های والایی انقلاب کردیم. حال در این حوزه هم من دوست دارم بیشتر به بچه­ها بها بدهند، تا ما بتوانیم در این جنگ فرهنگی یک سری در سرها بالا بیاوریم.

-­ آقای آزموده، شما به عنوان تهیه کننده و ترانه سرای اثر پیچ و هیچ شناخته شدید. کارهایتان در جشنواره عمار معرفی شد. از چه وقت شروع به فعالیت در حوزه شعر کردید و خودتان را معرفی بفرمایید.

سید اسداله آزموده متولد سال 1362 و ساکن شهرستان گنبد کاووس می باشم. شعر را حداقل یک دهه مشغول سرودن هستم. کار انقلابی با عنوان “پیچ و هیچ” را بعنوان اولین ترانه انقلابی­مان از اول سال 93 تولیدش را شروع کردیم.

-­ حتما درحوزه شعر که از ابتدا به فکر ترانه و تولید اثر موسیقی نبودید. چه شد که به عرصه موسیقی روی آوردید؟ برای ورود به این عرصه بعنوان ترانه سرا و تهیه کننده چه انگیزه­ای داشتید؟

بعد از فتنه هشتاد و هشت، بی احترامی و بی حرمتی­هایی که از جانب بعضی عوامل داخلی به انقلاب، نظام و رهبری صورت گرفت و تهدیدها و تحریم­های بیشتری که از سوی دشمنان اتفاق افتاد، ما مصمم شدیم در این زمینه صدایمان را به رسانه­های داخلی و آن دوستانی که داخل کشور این بی­حرمتی­ها را شکل دادند برسانیم. بر خودمان هم واجب دانستیم که بصورت جدی ورود پیدا کنیم. ترانه “پیچ و هیچ” هم بعد از صحبت­های مقام معظم رهبری در مورد پیچ تاریخی بزرگی که اعلام نمودند، شروع به تولید کردیم. هدفمان هم این بود که کار از جشنواره عمار رونمایی شود. دوستان محبت کردند و در سینما فلسطین تهران در جشنواره عمار این کار صورت گرفت. برای ما در شهرستان گنبدکاووس جشنواره مردمی عمار بهانه خوبی جهت حضور عمومی در عرصه موسیقی انقلاب بود. البته آرزو داریم چنین جریان مردمی برای موسیقی انقلاب در کل کشور شکل بگیرد.

-­آیا درگنبد کاووس سابقه فعالیت موسیقی با این مضامین را داشته ایم یا خواننده­ای در سطح ملی از گنبد کاووس داریم ؟

گنبد کاووس خواننده­ای که در زمینه انقلابی باشد نداشتیم. خواننده­های زیادی در زمینه پاپ مشغول هستند. گروه های سرود خوبی در شهرمان فعال بودند. تنها خواننده­ای هم که توانسته از این شهرستان در رده کشوری حضور یابد، آقای “محسن یگانه” بودند. ایشان هم از همان گروه های سرود انقلاب آغار کردند.

-­ دلیل ماندگاری و تاثیرگزاری تولیدات اوایل انقلاب چیست؟ به نظرشما چرا مردم از آن آثار استقبال کردند و ماندگار شد؟

ترانه­ها و کارهایی که اوایل انقلاب شکل گرفت، برگرفته از درد و دل مردم، سادگی و صداقتی که در کارشان بود تولید شده بود. حال هم که چند سال از دهه انقلاب گذشته آن کارها هنوز رنگ و بوی تازگی­اش را دارد و ماندگار هست و ماندگار هم می­ماند.

-­ کدام ابیات در ترانه پیچ و هیچ به نظر شما اوج کار بود و دراین اثر استقبال شد؟

دو بیت که هم به دل خودمان نشست و هم دوستانمان ازآن استقبال کردند: “هنوزم مرد جنگیم و مبارز­های دورانیم / جوان دادیم جوان داریم هنوز موج خروشانیم“ و یک بیت دیگر هم “نه از یادم نرفته نه چندین نسل خون دادیم/ شعار ما نه ذلت بود همین بس ما که آزادیم” می باشد. این دو بیت به نظرم در این ترانه­ای که اجرا شد اوج کارمان بود و مورد استقبال قرار گرفت.

-­ چرا آثار مرتبط با انقلاب از طرف عموم مردم استقبال می شود؟

واقعا نیاز جامعه امروزمان است. با این مشکلاتی که به وجود آمد و رسانه­هایی که به شدت بر علیه آن اهدافی که انقلاب و نظام دارند کار می­کنند. به نظرم حرفی که امروز در موسیقی و رسانه شنیده می شود حرف دل مردم نیست، و ما تفاوتش را در جشنواره عمار دیدیم. استقبالی که مردم از کارهای انقلابی کردند و سادگی آن آثار، فیلم­ها، نماهنگ­ ها و موسیقی­ هایی که پخش شد را به عینه از مردم دیدیم. مثل آن­هایی که نسل اول انقلاب بودند در خیابان­ها آمدند و صدایشان به گوش دنیا رسید. موسیقی فجر که به نام فجر انقلاب اسلامی ما است، رنگ و بوی انقلاب­مان را نمی­دهد و خیلی کمرنگ است. انتظار می­رود جشنواره فجر به عنوان جشنواره پیروزی انقلاب، تمام و کمال مثل جشنواره مردمی عمار، مردمی و انقلابی باشد. حرف مردم و انقلاب در آثاری که در جشنواره به کار می­گیرند یا استفاده می­کنند، در فیلم­هایی که اکران می­شود، به نظرم خیلی خیلی کمرنگ است. آن چیزی که ما به عنوان جشنواره فجر و جشن انقلاب می­دانیم خیلی در این جشنواره کمرنگ دیده می­شود.

-­ اثر”پیچ و هیچ“ تا چه اندازه از سوی نهادهای فرهنگی یا فعالان خودجوش فرهنگی شهرتان در گنبد کاووس یا استان مورد استقبال قرار گرفت؟

خوشبختانه مورد استقبال قرار گرفت، یک شوک موسیقی­ای بود که از شهرستان اجرا شد. بیشتر مردم استقبال کردند، تا مسئولینِ ارگان ها یا نهادهای فرهنگی. با اینکه در برنامه­های فرهنگی حضور داشتند، هیچ عکس العملی نسبت به این کار نشان ندادند. اما بیشتر تشکر و تقدیرمان از سوی مردم بود. نهادهای فرهنگی شهرستان هم یکی دو جا که کار اجرا شد تقاضای کار داشتند، اما به نظرم آن هم برای اینکه این اثر کار انقلابی و مردمی بود و در مجموعه ­های مردمی که برنامه داشتند می­خواستند کارشان شکل و نمایی داشته باشد. متاسفانه در سخنرانی ها حرف از تهاجم فرهنگی می زنند، اما برای مقابله اقدام خاصی انجام نمی دهند.

-­ تولیدات و محصولات فرهنگی مانند ترانه“پیچ و هیچ“ کجاها باید مورد استقبال قرار گیرد؟ کجا باید استفاده شود، در چه رویدادهایی، و به نظرتان چه نهادهایی می­توانند به شما در شنیده شدن این آثار کمک کنند؟

حالا ما نمی­توانیم اسم از نهادها و قسمت­هایی ببریم، اما می­گویم خود همین صدا و سیمایمان که مجری اول کار فرهنگی می­باشد، باید حمایت کند. ترانه ما بیست و دو بهمن اجرا شد، انتظار می رفت که حمایت میشد. به زبان آوردن شاید راحت باشد، اما واقعا در این زمینه بحث کار انقلابی نسبت به کارهای پاپ و عاشقانه­ای که صورت می­گیرد، به جرات می­گویم هم از لحاظ ترانه و شعر سخت تر هست و مدت زمان بیشتری کار می­برد. اهمیت عرصه موسیقی باید حس شود، و مسئولین در این زمینه فکر کنم یا اطلاعی ندارند، یا خودشان را به خواب زدند. امروز موسیقی عاشقانه بصورت عجیبی به رسانه ملی ما راه پیدا کرده است. واقعا نسل جوان امروز به موسیقی به نحوه عجیبی روی آورده است. حال خوشبختانه رویشی هایی در طی این چند سال ایجاد شده است.

نهادهای فرهنگی شهرستان هم یکی دو جا که کار اجرا شد تقاضای کار داشتند، اما به نظرم آن هم برای اینکه این اثر کار انقلابی و مردمی بود و در مجموعه­ های مردمی که برنامه داشتند می­خواستند کارشان شکل و نمایی داشته باشد. متاسفانه در سخنرانی ها حرف از تهاجم فرهنگی می زنند، اما برای مقابله اقدام خاصی انجام نمی دهند.

-­ به عنوان تهیه کننده و ترانه سرا اثر موسیقی “پیچ و هیچ” مهمترین دغدغه حال حاضر و آینده­ تان چیست؟

این کار تقریبا سال نود و سه شروع شد. ما چشم انتظار کسی نبودیم، واقعا یک کاری بود که نیاز خودمان بود. یعنی آن مواردی که دیدیم در کشور اتفاق افتاد. خواستیم ما هم از این شهرستان در گوشه ای ازکشور بتوانیم صدایمان را برسانیم، و در این برهه از زمان حساس هم دوست داشتیم کار انقلابی و مردمی شکل بگیرد. کارهای بعدی هم در حال انجام است. اما متاسفانه هیچ حمایتی از سازمان­های مربوطه صورت نمی­گیرد، یا با پیگیری هایی که ما کردیم، ظاهرشان حداقل نشان نمی­دهد. با آنکه وقتی یک کنسرت عاشقانه بی ربط برگزار می شود، خیلی ها حمایت می کنند.

کار ما خودجوش بود و از دوستان و آن­هایی که واقعا هیچ انتظاری نداشتیم با ما همکاری کردند و از آن­هایی که انتظار داشتیم چیزی ندیدیم. به نظرم مردم حمایت بیشتری کردند.

– چقدر موضوعات محلی و شخصیت ها و رویدادهای انقلاب اسلامی در گنبد قابلیت استفاده برای ترانه و موسیقی دارد؟

ما در گنبد سرداران و شهدای برجسته ای داریم. اتفاقات زیادی در قبل و بعد انقلاب در گنبدکاووس افتاده است. حماسه دوازده دی گالیکش که جوان های با غیرت گنبدی برای کمک به آنجا رفتند و در بازگشت هم شهید شدند. حتی ما در منطقه خودمان ویژگی های مثبتی مثل وحدت اقوام و مذاهب رو داریم. در منطقه ما گروهی سرود ” ای ایران، ای مرز پرگهر” را به ترکمنی خواندند، که در کاروان سرزمین برادری هم نماهنگی از آن منتشر شد. در نظر داریم در آینده ان شا الله بیشتر بپردازیم.

کارهای بعدی ما هم در مسیر همین اثر پیچ و هیچ خواهد بود. ما سوژه های بسیاری در داخل و خارج داریم. اشعار برخی آماده است و برخی دیگر باید بررسی و اصلاح شود.

-­ شما چطور با آقای امانی آشنا شدید؟

آقای امانی هم از دوستان همشهری ما هستند. ما از قبل نسبت به ایشان شناخت داشتیم و طی این چند سالی که دارند موسیقی کار می­کنند، کارهایی که برای دوستان انجام دادندرا ما شنیده بودیم. استعدادی که این دوست عزیزمان دارند وارتباطی که ما با ایشان برقرار کردیم، با توجه به نیاز امروز انقلاب، پیشنهاد به آقای امانی دادیم. ایشان هم استقبال کردند. حالا این قطعه به عنوان اولین کار انقلابی ایشان بود. آقای امانی هم بالاخره خواننده پاپ هستند و می­توانند صدایشان رابرای آهنگ­های عاشقانه­ای اجرا کنند. صدایشان را به نحو دیگری برسانند، ولی با این کاری که شروع کردند واقعا به جرات می­گویم، شاید خیلی از خواننده­ها هستند که جرات نداشته باشند کار انقلابی در کشور انجام دهند. اما این آقا همکاری­شان را با ما انجام داد و این کار هم شکل گرفت.