احمدعلی راغب

احمدعلى راغب آهنگساز جاودانه های موسیقی انقلاب اسلامی به سال ۱۳۲۳ شمسى در خانواده‏اى هنردوست و هنرشناس در بندرانزلى متولد شد. موسیقی را از کودکی نزد مادرش آموخت و فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۴۲ آغاز کرد و در ارکستر فرهنگ و هنر و رادیوی گیلان به فعالیت پرداخت.

سرودهای «شهید مطهر»، «آمریکا ننگ به نیرنگ تو»، «خجسته باد این پیروزی»، «بانگ آزادی»، «راه رجا»، «بابا خون داد»، «همشاگردی سلام»، «مدرسه ها واشده» و… تنها گوشه‌ای از آثار ماندگار وی هستند.

استاد راغب را بی شک می توان بزرگترین آهنگساز انقلاب اسلامی نامید. وی در طول سه دهه و مخصوصا دهه اول انقلاب اسلامی با آهنگ های خود، انقلاب اسلامی و ملت ایران را همراهی کرده است و بسیاری از آهنگ های او در ذهن و دل امت اسلامی ایران جاودانه شده اند. استاد راغب برای اکثر خوانندگان و گروه های سرود انقلاب اسلامی آهنگسازی کرده است و با آهنگ های خود به متن ها و شعرهای آنان، زیبایی دوچندانی بخشیده است.

احمدعلى راغب از همان طفولیت تحت تأثیر فضاى آکنده از کوهستان‏هاى سرسبز و جنگلهاى باطراوت و دریاى الهام برانگیز زادگاه خود قرار گرفت و مفتون و شیداى موسیقى و شعر گشت به طورى که در نوجوانى ابتدا براى خود ساز دهنى خریدارى کرد و نزد خود نواخت سپس به نواختن سنتور روى آورد. پدر راغب صاحب قهوه‏خانه‏اى بود که به خصوص هنرمندان محلى در آن رفت و آمد داشتند و وى سعى داشت که خود را به گروه و جمع هنرمندان موسیقى نزدیک کند تا از ایشان چیزهایى بیاموزد. همین ذوق و شوق موجب پیشرف وى شد طورى که آهنگ‏هاى محلى را با اشعارى از سروده‏هاى خود که به زبان گیلکى بود اجرا مى‏کرد و موجب شهرت او در شهر شده بود. در ادامه به شرحی که می خوانید او خود گفته است که چگونه به موسیقى روى آورده است:

«در جوانى نزد مرحوم یحیى نیکنواز نوازندگى تار را فراگرفتم و در سال ۱۳۴۲ که پس از اخذ دیپلم به عنوان معلم در آموزش و پرورش رشت مشغول خدمت گردیدم، همزمان وارد ارکستر رادیو شدم و هفته‏اى یک تصنیف همراه با شعر براى خوانندگان رادیو گیلان آماده مى‏کردم، ماهى دو بار به تهران مى‏آمدم و نزد مرحوم على‏اکبر سرخوش به فراگیرى تار مى‏پرداختم تا در زمینه بداهه‏نوازى تجربه کسب کنم. پس از هشت سال همکارى با رادیو و تلویزیون گیلان و ساختن چهل قطعه موسیقى با کلام و بدون کلام در سال ۱۳۵۰ جهت ادامه تحصیل در رشته مورد علاقه‏ام به تهران منتقل شدم ودر دانشگاه مشغول به تحصیل گردیدم و همچنان به عنوان معلم در خدمت آموزش و پرورش نیز بودم و سعى کردم از محضر یا مکتب اساتیدى چون جلیل شهناز، جوادمعروفى، على‏اکبر سرخوش، مصطفى کسروى، فریدون ناصرى، فرهاد فخرالدینى، مرتضى حنانه، هوشنگ ظریف و فرهنگ شریف کسب فیض نمایم.

پس از چندى در ارکستر ایرانى مفتاح، زیر نظر استاد مهدى مفتاح به عنوان آهنگساز و نوازنده عود مشغول به کار گردیدم و آهنگ‏هایى نیز براى خوانندگان معروف و طراز اول ساختم و نیز قطعات «فولکور» گیلانى بدون کلام را که سال‏ها براى آن زحمت کشیده بودم توانستم با همین ارکستر اجرا نمایم که هنوز هم پخش مى‏شوند.

مسافرت‏هاى زیادى، همراه با گروه‏هاى هنرى به خارج از ایران جهت معرفى و اشاعه موسیقى سنتى ایران داشتم: دوبار به آمریکا، دوبار به انگلستان، یک بار به فرانسه، یک بار به ایتالیا، دوبار به آلمان، دوبار به ژاپن، یک‏بار قبل از انقلاب به مصر و یک بار هم بعد از انقلاب به این کشور و کشورهاى دیگر عربى رفتم.

در سال ۱۳۵۸ که واحد موسیقى صداو سیما منحل علام شد، بنده به اتفاق چند نوازنده دیگر و همکارى محمد گلریز مشغول ساخت و اجراى سرود در ارتباط با انقلاب گردیدم. ناگفته نماند که مشکلات زیادى را نیز متحمل مى‏شدم و پس از آشنایى با استاد حمید سبزوارى و همکارى صمیمانه شهید مجید حدادعادل مدیر رادیوى وقت به تهیه ده‌ها سرود همت گماشتم و پس از شروع جنگ تحمیلى عراق علیه ایران براى در صحنه نگاه داشتن مردم در شهرها و پشت جبهه تمام تلاشم را در زمینه موسیقى جنگ معطوف داشتم که نمونه بارز آن سرود این «پیروزى خجسته باد» مى‏باشد.

در سال ۱۳۵۹ از آموزش و پرورش به صدا و سیما منتقل شدم تا بهتر بتوانم در زمینه موسقى فعال باشم و در سال ۱۳۶۷ به افتخار بازنشستگى در صدا و سیما نائل شدم ولى مجددا به عنوان کارشناس و مسئول تولید موسیقى مراکز، سرپرست واحد موسیقى مرکز رشت، عضو شوراى عالى موسیقى صدا و سیما و سرپرست ارکستر سنتى شماره ۲ به خدمت مشغول شدم و همچنان در این سمت‏ها مشغول کار هستم و آرزوى من اعتلاى موسیقى ایران و شناساندن آن به همه ملل مى‏باشد؛ چون موسیقى ایران به نظر من موسیقى تفکر و اندیشه است و بهترین موسیقى در جهت بروز احساسات درونى بشر است، ارتباط نزدیک با درون انسان دارد و قابل درک براى همه ملت‏ها است. از این رو، موسیقى ایران را موسیقى کمال یافته ای مى‏بینم.

من به دلیل آهنگسازى با همه سازها آشنایى دارم و از نظر اجرا به پیانو، فلوت، سنتور، تار، عود، سه‏تار، تسلط دارم و با سه‏تار مداوم زندگى مى‏کنم. از ابتداى پیروزى انقلاب تاکنون ۳۱۹ سرود باکلام و ۲۰ قطعه بدون کلام دارم. سه موسیقى فیلم نیز ساخته‏ام و تعداد آهنگ‏هایم قبل از انقلاب بالغ بر ۶۰ قطعه مى‏باشد که در آرشیو رادیو موجود است.»

او همچنین از آغاز فعالیت هنری خود تاکنون به انتشار 14 آلبوم موسیقی در مقام آهنگساز اهتمام داشته است که عمدتا در سالهای دهه 60 و 70 شمسی تولید و و با صدای خوانندگان سرشناسی چون: محمد گلریز، عبدالحسین مختاباد، بهرام حصیری، ناصر مسعودی، حسن همایونفال، بهرام گودرزی و… منتشر شده اند. «صدای عشق»، «پرچین»، «کوارشیم»، «شکوفه اشک»، «اشک مهتاب» و چند نام دیگر عنوان برخی از این آلبوم هاست.