چرا جشنواره موسیقی دفاع مقدس و پایداری برگزار نمی شود؟

آقای جاوید ابتدا کمی درباره آخرین پژوهش و کتاب خود برایمان توضیح دهید.

من اخیرا کتابی نوشتم و آن را تحویل ناشر هم داده ام. اسمش هست “موسیقی از حماسه تا انقلاب” که سوره مهر سال آینده آن را به چاپ خواهد رساند که در آن کتاب تاریخ موسیقی حماسی را در کشور از ابتدای تاریخ تا سال 1365 بررسی کرده ام و یک کار جدید هم دارم به اسم “خون و خنیا” که یک نگرشی هست به شهدای هنرمندی که کارشان موسیقی بوده است ولی در زمان جنگ به جبهه ها رفته اند و در آنجا به شهادت رسیده اند.

چون ما در زمان وقوع انقلاب اسلامی یکسری از هنرمندان را داشتیم که اینها هنرشان را در زمینه موسیقی، در اختیار انقلاب قرار دادند و وقتی جنگ شروع شد به جبهه های جنگ شتافتند و در آنجا موقعی که عملیات بود، به جنگ با دشمن می پرداختند و در موقع استراحت از هنرشان برای سرگرم کردن بچه ها استفاده می کردند. تعدادشان هم کم نیست و چون این افراد در حوزه دفاع مقدس گمنام مانده اند، من دارم روی این پرونده کار می کنم.

کمی راجع به این کتاب توضیح دهید و اینکه شهدای منطقه خاصی مد نظرتان بوده؟

 این کار یک پژوهش میدانی سختی است و ان شاالله سال آینده طبق قراری که با انتشارات سوره مهر دارم، قرار شده کار را تحویل دهیم. در آن کتاب مردم متوجه می شوند ما حتی در میان خوانندگان کرد هم شهید داریم، کسانی که آوازهای بومی می خواندند و در میان خوانندگان و نوازندگان ترکمن هم همین طور بوده است و از همه اقوام، از بختیاری ها، بوشهری ها ما شهید داشته ایم که آنها در کار هنر موسیقی هم خیلی مهارت داشته اند و از آن بهره می برده اند.

در عین حالی که در کار هنر موسیقی بوده اند، وظیفه انقلابی خود را فراموش نمی کردند و به موقع در خدمت جنگ و دفاع مقدس قرار می گرفتند و تا درجه رفیع شهادت هم پیش رفتند. و چون یک کاری بود که تا حالا انجام نشده بود، تشخیص دادم که تمام تلاشم را انجام دهم تا این کار ثبت و ضبط شود تا بتوانم یک اثر خوبی تحویل جامعه بدهم تا راهنمایی برای نسل آینده باشد و آنها بدانند که هنرمندان کشور در زمان جنگ و دفاع مقدس چقدر تلاش کرده اند و در این زمینه چقدر هنر از خود نشان داده اند که حتی به درجه رفیع شهادت هم رسیده اند.

چرا چند سالی است که جشنواره موسیقی دفاع مقدس و پایداری برگزار نمی شود؟

ببینید من خیلی راحت به شما بگویم من با هیچ نهاد و ارگانی تعارف ندارم. هرجا و هر کسی که به جشنواره موسیقی دفاع مقدس اهمیت نداده است و از چرخه کاری آن را حذف کرده است یا مسئله دفاع، حماسه و شجاعت را برای این جامعه قبول ندارد، یا با ذات مسئله دفاع مقدس و حماسه آفرینی های این ملت مشکل دارد و قطعا اگر کسی تصمیم به حذف این جشنواره گرفته است و یا جایی تصمیم گرفته اند که این جشنواره نباشد قطعا با روح حماسه مخالف بوده اند و تا آنجایی که من مردم را می شناسم فکر کنم کسی نیست که موافق حذف روح حماسه در کشور باشد برای اینکه فرهنگ این کشور مبتنی بر روح حماسه بوده و هست چه یک عده به عنوان مسئول بخواهند یا نه. و متاسفم از اینکه جشنواره موسیقی دفاع مقدس یا پایداری برگزار نمی شود. چون خود آن حرکت اولا تجلیلی بود از کسانی که در آن دوران خدمت کرده بودند و یک گردهمایی بود برای کسانی که باید در یادها می ماندند و از یک طرف جوان ها و نسل بعد را با واقعیت جبهه و جنگ و مسائل آمیخته شدن هنر با مسائل دفاعی و حماسی،  خیلی خوب نشان می داد و متاسفانه شنیدم که این جشنواره از چرخه کاری حذف شده است و نمی دانم چرا ولی فکر می کنم که تصمیم غلطی باشد.  

با بعضی از مسئولین که در این باره صحبت می کردیم،‌ آنها بر این باور بودند که این نوع موسیقی، بین مردم مخاطب خاصی ندارد و ذائقه و سلیقه مردم عوض شده است. نظر شما چیست؟

هر کسی که می گوید این جشنواره ها مخاطب محور نیست باید ببینیم که اصلا خودش مخاطب شناسی خوانده و اصلا می داند مخاطب شناسی چه هست؟ و بعد اظهار نظر کند. حتی اگر یک مسئول کشوری باشد، باید ببینیم تا چه اندازه مخاطب شناسی و مردم شناسی می داند و تا چه اندازه با روح جامعه شناسی آشناست به همین سادگی حرف زدن راحت است.

یعنی شما مسئله را فراتر از این حرف ها می دانید؟

بله، مسئله چیز دیگری است واقعیت قضیه این است که برخی به عنوان یک جریان مرموز زمانی که جنگ تمام شد و دلشان می خواست که شعارهای جنگ را از روی در و دیوارها پاک کنند، همان جریان فکری الان دلش نمی خواهد که رنگ حماسه و موسیقی در جامعه باقی بماند در حالیکه خیلی راحت می شد با یک برنامه ریزی خوب از همان روند جشنواره های موسیقی پایداری و دفاع مقدس استفاده کرد و روح شجاعت پروری را از طریق موسیقی در میان نسل ها بیشتر کرد یا حداقل نگه داشت. چون به هر حال نسل جوان یک ملت به تکرار حماسه ها نیاز دارد و یا حداقل به تلنگر حماسه در کشور نیاز دارد و متاسفانه می بینیم که یک عده ای نمی توانند آن را بپذیرند و به بهانه های مختلف از آن سر باز می زنند.

من خیلی راحت به شما بگویم تا حالا سه جشنواره برگزار کردم تحت عنوان خنیانگران انقلاب اسلامی، در آن جشنواره بحث روی آن بود که یاد شهدا را زنده نگه داریم و این جوان ها بیایند و آنجا کارهایشان را درباره شهدای منطقه خودشان ارائه کنند. جوانهایی که در جشنواره سوم حضور پیدا کرده بودند، آثاری بسیار زیبا و چشمگیری ساخته بودند.

در جشنواره موسیقی پایداری نیز که من دو دوره دبیر آن بودم به همین شکل بود و می دیدم که جوان ها چقدر خوب دارند فعالیت می کنند چون ما هر وقت می خواهیم بگوییم که یک کار فرهنگی برای جامعه کرده ایم در یک پارک یادمانی می سازند و می گویند که این یادمان شهدای گمنام است یعنی از طریق این نمادهای ساختمانی می خواهند این یادها را زنده نگه دارند در صورتی که با روح هنر و موسیقی این یادها بهتر و زیباتر می ماند ، آثاری که آن جوان ها تولید کرده بودند در یادها می ماند و می شد سال ها آنها را از طریق رسانه ها تکرار کرد و درواقع رویکرد نسل جوان ما به موسیقی حماسی خیلی خوب بود ولی متاسفانه با این اتفاقاتی که پیش آمده همه آن زحمت ها و کارها نادیده گرفته شد.

با یک بهانه واهی که مخاطب نمی پسندد. چرا مخاطب نمی پسندد؟ آیا کسانی که در دوران دفاع مقدس تحت هجوم دشمن قرار داشتند و هنوز هم ما از دشمنان در امان نیستیم، آیا اینها می توانند روح انقلابی و حماسی خودشان را فراموش کرده باشند؟ آیا برای یک مقابله جدی با دشمنانی که هیچ وقت بیکار نمی نشینند و یک برنامه ای به هر حال برای این کشور عزیز دارند، آیا نبایستی که از طریق هنر، بتوانیم با آن روحیه شجاعت پروری و شهامت و رشادت، تلنگر بزنیم که این روحیه در جامعه باقی بماند.

من سوالم از این آدم هایی که این حرف ها را می زنند که این نوع آثار مخاطب ندارد این است شما با چه درجه از مخاطب شناسی این حرف ها را می زنید؟ من واقعا تعجب می کنم که ما داریم حرف هایی را می زنیم که رادیو و تلویزین های بیگانه هم روی آن مانور می دهند و آنها هم دلشان می خواهد که این نوع سرودها وموسیقی ها اصلا پخش نشود تا آن روحیه شجاعت از بین مردم جامعه ما گرفته شود.