ساسان نوذری؛ حماسه‌خوان جوان بوشهر
راه‌نوا – اشاره: ساسان نوذری؛ خواننده جوان بوشهری، چند سالی است که فعالیت هنری خود را به صورت جدی در زمینه موسیقی آغاز کرده است. او پس از کسب تجربه در گروه‌های تواشیح و کسب مقام‌های استانی، به صورت حرفه‌ای وارد عرصه موسیقی شده است. در دوران دبیرستان آثار متعددی تولید کرد و «انتظار» اولین اثر او بود که به صورت رسمی و از طریق شبکه‌ی استانی بوشهر منتشر می‌شد. در سالهای اخیر نیز آثار متفاوت و تحسین برانگیزی همچون «از قلم تا علم»، «حماسه نادر»، «دو قرن مقاومت» و «جاشوی بی‌پروا» را در قالب حماسی اجرا کرده است. به بهانه‌ی حضور آثار اخیرش در «دومین جشنواره ترانه و موسیقی طبس»، گفتگویی با او انجام دادیم در ادامه می‌توانید آن را مطالعه نمایید.
– لطفاً به صورت مختصر خودتان را معرفی نمایید.
ساسان نوذری هستم، متولد ۱۳۷۳ و ساکن بوشهر. موسیقی را از نه سالگی و البته با قرائت قرآن و تواشیح شروع کردم و در سطح شهرستان، استان و کشور مقام‌هایی دارم. از سیزده سالگی فعالیت در حوزه موسیقی سنتی را شروع کردم و به فراگرفتن تئوری موسیقی پرداختم. بعد از آن موسیقی کلاسیک و موسیقی روز را شروع کردم. ساز زدن، گیتار و پیانو را و بعد یک استودیو کوچک و مناسب برای خود تهیه و دیگر کارهای خود را در آنجا ضبط کردم.
– در مورد آثاری که تاکنون تولید و منتشر کرده اید صحبت کنیم. بیشتر این آثار یک تم حماسی و حالت رجزخوانی دارند. چه شد که شما به این سمت رفتید و این موضوعات را برای موسیقی خود انتخاب کردید؟
این موضوع دو بخش دارد. یک بخش آن این است که من دغدغه این موضوعات را داشتم. به نظرم جای خالی این نوع موسیقی در خانه‌های مردم کاملاً حس می‌شد. قبل از این دوستان و عزیزانی بودند که کارهای ماندگار زیادی تولید کردند، برای مثال کارهای علیرضا عصار. واقعاً من کارهای ایشان را دوست داشتم و فکر می‌کنم یکی از دلایلی که باعث شد من به موسیقی حماسی روی بیاورم آن کارهای جان داری بود که از ایشان و دیگر هنرمندان شنیده بودم. بخش دیگر آن هم به دلیل نوع موسیقی آثار حماسی است. موسیقی‌های جان‌دار و ارکستراسیون بسیار برای من جذاب هستند. نوع سازبندی‌هایی که در این نوع موسیقی وجود دارد از نظر من بسیار لذت‌بخش‌تر از دیگر موسیقی‌ها است. با تمام احترامی که برای همه سبک‌ها و خوانندگان‌شان قائل هستم ولی من این سبک را جدا از مضمونش بیشتر دوست دارم.
– اولین کار شما چگونه تولید شد؟
هنوز دبیرستان بودم که اولین کارم را ساختم، ولی اولین اثری که از من به طور رسمی پخش شد، «انتظار» بود که سال ۹۰ به مناسبت میلاد امام زمان و از شبکه استانی بوشهر پخش شد.
– تاکنون همه آثارتان منتشر شده؟
فکر می‌کنم در طول این چند سال بالای هشتاد کار ساختم و هشتاد تا نود درصد از آن‌ها کارهای حماسی و ملی هستند که هنوز پخش نشده‌اند و همین طور در سیستم مانده‌اند و به بازسازی نیاز دارند.
-در آثار شما دست‌مایه‌هایی از موسیقی فولکلور بوشهر و جنوب کشور دیده می‌شود. علت استفاده و تاکید بر این نوع موسیقی درآثار شما چیست؟
ببینید از نظر من دو دلیل دارد. دلیل اول این که موسیقی نواحی کشور یعنی تمام نقاط کشور، موسیقی‌های بسیار غنی و متحیرکننده‌ای هستند و اصالت دارند. برای مثال در «حماسه نادر» ما از آواهای جاشوهای بندر استفاده کردیم. در جنوب، وقتی به دریا می‌روند و روی لنج قرار می‌گیرند، برای هماهنگی کارها از موسیقی استفاده می‌کنند. در آنجا اصلاً موسیقی در خون مردم است. یعنی برای هر کار، آن‌ها موسیقی خاص خود را دارند. موسیقی‌هایی که با موسیقی کشورها و فرهنگ‌های دیگر تلفیق شده‌اند، یعنی موسیقی‌های کشور‌های دیگر با یک تغییراتی در موسیقی بوشهر وارد شده و این موسیقی را خاص کرده است، ملودی‌های به شدت بی‌نظیر و این به دلیل دریانوردی مردمان این شهر است. دلیل استفاده از این نوع موسیقی همین است که مردم جذب آن می‌شوند و می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند. ما نیز به همین خاطر برای اینکه یک حرکت جدیدی ارائه دهیم تلفیق موسیقی فولکلور جنوب و بوشهر را با سازهای کلاسیک در موسیقی حماسی انجام دادیم.
– این تلفیق و تازگی خیلی به کارهای شما حس و روح داده است.
خدا را شکر. به نظرم موسیقی جنوب ما بسیار غنی است. من برنامه‌هایی دارم که قرار است استفاده های جدیدتر و بیشتری از این نوع موسیقی انجام دهم.
– درباره روند شکل‌گیری و تولید آهنگ «از قلم تا عَلَم» بیشتر بگویید.
موضوع از «قلم تا علَم» در مورد شهدای هسته‌ای است. من تاکنون برای شهدای هسته‌ای اثری تولید نکرده بودم و دغدغه این را داشتم که حتماً یک کار برای آن‌ها انجام دهم. ایده‌ی این اثر از خود من بود. دوست داشتم این کار را انجام دهم. یک بیت شعر قبلاً دیده بودم که از نظر من خوش فرم برای آهنگسازی می‌آمد. وزن آن را به خانم مزارعی‌زاده دادم و گفتم که در این وزن و موضوع، برای من چند بیت دیگر شعر بگوید. ایشان انجام داد و ما آهنگسازی کردیم و در استودیو ضبط و تنظیم شد و من آن را اجرا کردم. زمانی که خودم بخواهم کارهایم را گوش کنم، این اثر جزو اولین‌هاست که پِلِی می‌کنم؛ چون حس و حال خوبی دارد. به نظر خودم بسیار کار مناسبی است و آهنگسازی خوبی دارد.
– اثر دیگر شما «حماسه نادر» است که در مورد شهید «نادر مهدوی» است. این اثر به نوعی دوباره نام این شهید بزرگوار را زنده نمود. بیشتر در مورد آن توضیح می دهید؟
شروع این کار برای من هم خیلی ناراحت‌کننده و هم خوشحال‌کننده بود. ناراحت‌کننده به دلیل این که حتی من هم نمی‌دانستم شهید مهدوی با آن کار بزرگش، بوشهری و هم استانی ماست و ما تا به حال برای او کاری انجام نداده ایم. فکر می‌کنم هنوز هم نسبت به آن کار بزرگی که شهید انجام داده، به این شهید پرداخته نشده است. خوشحالی من این بود که من برای چنین قهرمان ناشناخته ای می خواندم.
– این کار کمی از بقیه کارهای شما، از حس و حال بهتری برخوردار است. دلیل خاصی دارد؟
بله. کار نادر مهدوی برای من کمی خاص‌تر بوده است ولی در همه‌ی کارهایی که من اجرا کردم، سعی نمودم آن حس و حالی که داشتم را بگذارم ولی شهید مهدوی را فقط و فقط برای «نادر مهدوی» ساختم. شما وقتی خود شخص را در ذهن دارید خیلی بهتر می‌توانید کار را جلو ببرید. هم من و هم همه عوامل عیناً نگاه شهید نادر مهدوی را در حین کار می‌دیدیم و بسیار هم تجربه خوبی بود.
– یک کاری از شما در گورستان انگلیسی‌های بوشهر رونمایی شد. در مورد این اثر بیشتر توضیح می دهید؟
بله، آهنگ «دو قرن مقاومت» بود که برمی‌گردد به دو قرن مقاومت بوشهر مقابل استعمار که اکثراً هم استعمار انگلیس بوده است. البته در اصل مقاومت مردم بوشهر بیش از دو قرن است ولی ما مفید و مختصر آن را خدمت شما عرض می‌کنیم. این اثر را در مراسمی که دوستان یکی دو سالی است در کنار گورستان متجاوزین انگلیسی، برگزار می کنند و یک مراسم بین‌المللی است، رونمایی کردیم. فکر می‌کنم نهایتاً هفت – هشت روزه این کار تولید شد. شعر آن هم از دکتر منوچهر بایندری گفتند.
در آن زمان چون مساله‌ی دستگیری نظامی‌های آمریکایی توسط بچه‌های سپاه بوشهر در خلیج فارس تازه اتفاق افتاده بود، به ذهنم رسید که یک کار در مورد این قضیه بسازیم که مقاومت در عصر ما است و پل بزنیم به آن تجربه تلخی که آمریکایی‌ها در ایران و در طبس داشتند و این‌ها را در یک متن و در یک شعر به هم وصل کنیم و این موضوع را به دکتر بایندری گفتم. به نظر من آقای بایندری شعر آن را خیلی خوب گفت و آهنگسازی و تنظیم خوبی هم توسط آقای اسکندرلو برای آن انجام شد.
– آقای نوذری درمورد قطعه «جاشوی بی‌پروا» هم لطفاً کمی توضیح دهید.
این کار هم توسط همان تیم «حماسه نادر» تولید شد، یعنی آقای ابراهیمی، آقای بایندری و خودم. برای این اثر هم با من تماس گرفتند و درخواست همکاری کردند. ما رفتیم و کار را شنیدیم و من گفتم گام خوب است اما موسیقی هنوز ساخته نشده بود. البته سازهای زنده آن گرفته شده بود ولی خب تنظیم آن استودیویی نشده بود. فکر کنم دو – سه روز بعد برنامه آن‌ها آغاز می‌شد و ما هم کار را همان یک بار شنیدیم و یک شب قبل از اینکه بخواهد ترانه در محور مقاومت رونمایی شود، من رفتم استودیو آن را خواندم و تا همان روز اجرا هم کار را نشنیده بودم. زمانی که من برای اجرا به روی سن رفتم تا اثر را اجرا کنم، برای اولین بار آن را پس از تنظیم نهایی می‌شنیدم. آن هم به نظر من کار خوبی بود و موسیقی در آن جریان دارد.
– ماجرای «کنسرت بزرگ ایران من» چه بود؟
ما سال قبل، اولین کنسرت ویژه دفاع مقدس را برگزار کردیم. شاید من اولین خواننده ای بودم که یک کنسرت تخصصی دفاع مقدس در کل سالهای بعد از جنگ اجرا کردم و بلیط فروشی هم اتفاق افتاد. البته مردم بوشهر هم استقبال بی‌نظیری از این اجرا انجام دادند و آمدند. ما سعی کردیم علاوه بر متن و محتوای خوب، موسیقی باکیفیت هم برای مردم اجرا کنیم. ما از نوازنده‌های ارکستر ملی در این کنسرت استفاده کردیم. نوازنده‌هایی که سالهای سال با بزرگان موسیقی ایران همکاری کرده و در کل حرفه‌ای بودند. بعد هم نوع کارهایی که ما تولید می‌کنیم، نیازمند آن است که نوازنده‌های حرفه‌ای بیایند چون بعضاً نوازندگی آن‌ها سخت است و ما مجبور بودیم که از نوازنده‌های ملی و ارکستر سمفونیک استفاده کنیم.
– در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
چند اثر است که اگر در جمع بندی در اتاق فکر، به نتیجه برسیم، تولید می‌شود؛ قطعاً موضوعات آن‌ها، موضوعاتی انقلابی هستند. یک اثر نیز برای میلاد آقا امام رضا (ع) با گویش بوشهری در حال بررسی است ولی هنوز به قطعیت نرسیده است.
منبع : اختصاصی «راه‌نوا»
نظرات