هیچ مکانی برای استعدادیابی در موسیقی وجود ندارد/ موسیقی امروز فقر محتوایی دارد
«راه‌نوا»- علی نصیرنژاد متولد نهم تیرماه سال ۶۲ است و اصالتاً شمالی. نزدیک به هفت سال می‌شود که برای تحصیل در رشته‌ی مورد علاقه‌اش یعنی موسیقی به تهران آمده. با رتبه‌ی خوبی در دانشگاه تهران قبول شده و استعداد خوبی در این رشته دارد. الان و پس از پایان تحصیلش به تدریس ویولن مشغول است. او هم از طریق مداحی، قرائت قرآن و عضویت در گروه سرود مدرسه با موسیقی آشنا شده و پس از مدتی به فعالیت در این حوزه پرداخته است. در ادامه با می‌توانید گفتگویی را که با علی نصیرنژاد صورت گرفته را مطالعه نمایید.
نصیرنژاد در رابطه با نحوه‌ی آشنایی‌اش با موسیقی چنین توضیح داد: پدرم مداح بود و به همین دلیل از بچگی صدای آوا در گوشم بود. خودم هم در بچگی مداحی می‌کردم و قاری قرآن بودم و همچنین در مدرسه هم عضو گروه سرود اما این‌ها حالت حاشیه‌ای داشت تا دوران دبیرستان که در مسابقات سرود به صورت جدی شرکت و در مسابقات کشوری مقام دوم را کسب کردم. آن‌جا به من پیشنهاد شد خیلی جدی قضیه را دنبال کنم اما باز پشت گوش انداختم.
در سن بیست و یک سالگی یکی از دوستانم یک ویولن خرید و این ویولن بسیار برایم جذاب بود. رفتم خریدم و کلاس رفتم و قضیه خیلی برای من جدی شد. در سن بیست و چهار سالگی تصمیم گرفتم که به صورت کاملاً جدی موسیقی را ادامه دهم که درس خواندم و کنکور موسیقی دادم. سال هشتاد و هشت نیمه دوم رتبه من نود و هشت شد و در امتحان عملی هم قبول شدم و در رشته‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شدم و الان هم در آموزشگاه مدرس ویولن هستم.
او با وجود توانایی، تاکنون آثار متعددی منتشر نکرده و دلیلش را اینگونه بیان می‌کند که: چون اصلاً از اول هدف من خواندن نبود و نوازندگی بود، زیاد به دنبال خوانندگی نبودم. چند وقت است قضیه جدی شده. من تاکنون سه اثر با نام‌های «باور»، «حدیث عاشقی» و «طیراً ابابیل».
نصیرنژاد درباره‌ی آثاری که در دست تولید دارد گفت: کاری است با نام «من و کاخ سفید یهویی» که طنز است و هنوز منتشر نشده و انشاءالله قرار است در دومین جشنواره شعر، موسیقی و سرود طبس از آن رونمایی می‌شود.
او درباره‌ی آهنگ «طیراً ابابیل» گفت: موضوع موسیقی طیراً ابابیل کاملاً موضوعی بود که در مورد آن دغدغه داشتم. وقتی حمله‌ی عربستان به یمن پیش آمد در ماه رمضان سال گذشته جرقه این آهنگ در ذهن من زده شد و شعر آن را گفتم. ترانه آن حدوداً تا پایان ماه رمضان تمام شد و شروع کردم به تنظیم. از تنظیم اولیه آن خوشم نیامد. دوباره تنظیم کردم و بعد از نه ماه این قطعه آماده شد. خیلی روی این کار وسواس به خرج دادم و خوشحالم چون از نتیجه نهایی آن راضی هستم. الان که گوش می‌دهم می‌گویم خدا را شکر کار خوبی در آمده. البته به دلایل مالی و این که هزینه‌ها بسیار بالا است مسئولیت تمام موسیقی هم با خودم بود. چون بعضی می‌گویند ما با آدم‌هایی که قبلاً کار نکردند، به اصطلاح تازه به دوران رسیده‌ها کار نمی‌کنیم، مجبور شدم ترانه را خودم بگویم آهنگ را خودم بسازم و تنظیم را هم خودم انجام دهم. البته میکس و مسترش هم با خودم بود. علت طول کشیدن هم این بود که به میکس مستر مسلط نبودم و این قدر تلاش کردم تا مسلط شدم.
موسیقی؛ ابزاری برای انتقال مفاهیم انقلاب
علی نصیرنژاد در مورد لزوم پرداختن موضوعات سیاسی ـ اجتماعی در موسیقی تصریح کرد: چون هنر به خاطر جذابیت‌هایی که دارد، مستقیماً می‌تواند روی مخاطب تاٌثیر بگذارد، وسیله بسیارخوبی برای انتقال مفاهیم و اطلاعات به مخاطب است. در کشورهای اروپایی و آمریکایی از موسیقی به عنوان یکی از مهم‌ترین ابزار برای فرهنگ سازی استفاده می‌شود و قدم به قدم هم جلو می‌روند.
وی افزود: ما هم همین کار را باید انجام دهیم. رهبر هم در مورد موسیقی صحبت کردند و فرمودند: «موسیقی را نجات بدهید». ما در تاریخ داشتیم موسیقی که روی ملت تاٌثیر گذاشت. پس نمی‌شود این ابزار را نادیده گرفت واقعاً ابزار مهمی است. من در این زمینه واقعاً از حامد زمانی ممنونم که این جاده را برای بچه‌ها هموار کرد و چقدر نگذاشتند این آدم رشد کند اما کار خودش را کرد و رشد کرد و زمینه را واقعاً فراهم کرد. بعد از آن هم خواننده‌های ارزشی زیادی آمدند و امیدوارم ادامه پیدا کند تا موسیقی انقلابی و مردمی از این مظلومیت در آید و ابزاری شود برای انتقال اهداف انقلاب.
هیچ مکانی برای استعدادیابی در موسیقی وجود ندارد
نصیرنژاد همچنین در مورد موانع موجود برای تولید این نوع موسیقی تاکید کرد: اولین مانعی که وجود دارد نظرات شخصی یک سری از افراد غیرمتخصص است که در مورد آثار مطرح می‌شود. یک سری نگاه‌هایی هست که متاٌسفانه دقیقاً می‌زند گل کار را می‌شکند یعنی دیگر هیچ زیبایی ندارد فقط یک ساقه و چهار تا برگ است.
وی افزود: از نظر مالی هم مشکلاتی وجود دارد. اگر شما از ترانه‌سرا بخواهید کار بگیرید، مبلغ ترانه یک میلیون است. بخواهید هزینه تنظیم بدهید دو میلیون مبلغ تنظیم است. مبلغ ملودی هم حداقل پانصد هزار تومان است. یعنی شما برای تهیه یک کار باید پنج میلیون هزینه کنید. مؤسسه‌ای نیست که بیاید روی کسی که شناخته شده نیست سرمایه‌گذاری کند. خب این گونه که نمی شود. یعنی هیچ مکانی نیست که استعدادیابی کند؟ از این مراکز استعدادیابی نداریم و این مسئله فقط در موسیقی انقلابی و ارزشی نیست. شما تا معروف نشوید کسی از شما حمایت نمی‌کند.
موسیقی امروز فقر محتوایی دارد
وی در مورد فضای امروز موسیقی در ایران گفت: فضای موسیقی امروز کشور و آنچه که در بازار و کف جامعه است، لجن‌زاری است که روی آن درپوش گذاشتند و این موضوع را اکثر بزرگان موسیقی می‌گویند؛ ما موزیسینی داریم که از وزارت ارشاد مجوز رسمی دارد و زمانی که ترانه او می‌شنوید، می‌بینید ایشان کاملاً از موضوعات سخیف و غیراخلاقی صحبت کرده؛ بعد این آدم می‌آید در روزنامه مصاحبه می‌کند و مجوز می‌گیرد و در سالن کنسرت می‌گذارد. من در مورد این چه بگویم؟ ترجیح می‌دهم واقعاً سکوت کنم چون اگر بخواهم، می‌توانم نمونه‌های بسیاری بیاورم که رسماً ترویج فساد و فحشا است. موسیقی امروز فقر محتوایی دارد.
منبع: «فارس»
نظرات