دیگر زمان شکوِه تمام است گاه نبرد، وقت قیام است

راه‌نوا- در سالگرد پیروزی انقلاب مردم یمن و  در حالی که روزهای متمادی از جنگ یمن می‌گذرد و بازی‎های سیاسی تبلیغاتی عربی غربی می‎خواهند این موضوع را از اولویت توجه و حساسیت مردم خارج کنند، مردم ایران و شاعرانش، همچنان ستم  و خشونت سعودی‎ها و مظلومیت و مقاومت مردم یمن را پیش چشم دارند.

در ادامه دو شعر تازه می‎خوانید از خانم «زهرا سپه‎کار» و آقای «محمد مرادی» برای مقاومت مردم یمن.

زهرا سپه‌کار

چه محشری است که آل ریا به‌پا کرده است
مگر که رو به بتی تازه اقتدا کرده است

تو را که نوری و قرآن ناطقی این بار
به استناد کدام آیه‌ای رها کرده است

قسم به سرخی خون عقیق‌های یمن
که درد، دِین خودش را به عشق ادا کرده است

بکش کسای یمانی به روی دوش و بیا
که باز آل کسا را یمن صدا کرده است

خبر دهید به خورشید در شب ظلمت
دلم به شیوۀ پروانه جان فدا کرده است

چه باک از آتش نمرودیان که شعلۀ آن
از این که عشق بسوزد در آن اِبا کرده است

تو ذوالفقار به دستی بیا که هر مظلوم
به روی وعدۀ حقّت حساب وا کرده است

***

محمد مرادی

از جنگ خسته‏‎ام ولی امروز،  باید که از یمن بسرایم   
باید به رسم تعزیت صلح، از جنگ نفت و تن بسرایم  

در عصر غزه، عصر ویتنام، قرن عراق و سوریه و شام
سخت است تا به یاد قد دوست از سبزه و چمن بسرایم  

ننگ است در هبوط دو دل‏ها، در ازدحام سرد نوبل‏‌ها
از آهوی ختن بنویسم، از بادۀ کهن بسرایم  

از این همه دروغ ملولم، از علم، از حقوق بشر، حیف…
ای کاش یک قصیدۀ پر درد، با مطلع کفن بسرایم   

تا کی تمام همت خود را وقف مذاکرات ببینم
یک لحظه از ژنو بنگارم، یک ساعت از وین بسرایم  

یا فارغ از خشونت رگبار، در خلسۀ مکرر اخبار
با جذبۀ تمام مسی را در حال گل زدن بسرایم   

ای خرس‏های قطبی بی‏عار، بی‏کارهای رخوت اسکار
تا کی به شوق خرس طلایی از فیلم‏های کن بسرایم؟  

تاریختان: تمدن شومی، ای سرخوشان وحشی رومی
تاکی به سبک عصر شمایان از رقص و سکس و زن بسرایم؟

پس ماندۀ نفاق و فسوسید، آل لواط و آل نحوسید
باید که سیر سلسله‏‌تان را در ذیل اهرمن بسرایم  

مدیون غیرت کلماتم، آی ای حرامیان مخنث
حتی به استعاره شمارا در هیأت لجن بسرایم   

دیگر زمان شکوِه تمام است، گاه نبرد، وقت قیام است
بگذار از خروش علی آن، مولای صف‏شکن بسرایم  

باید به رزم خیل یزیدان، هم‌‏نوحه با تبار شهیدان
یک مصرع از حسین بگویم، یک قطعه از حسن بسرایم  

عمار قتلگاه جنونم، عطر اویس در شط خونم   
بگذار از سقیفه بخوانم، بگذار از قرن بسرایم  

بیزارم از صراحی و ساقی، از شاعران سبک عراقی
بگذار یک دو بیت تغزل، در سبک سوختن بسرایم  

باید که از تبسم کودک، بر وزن پاره پارۀ موشک
از زخم واژه‌‏های مکرر بر صفحه‏‎ی بدن بسرایم  

در خود شکسته‌‏ام ولی امروز… از جنگ خسته‏‌ام ولی  امروز….

باید که از عدن بنویسم باید که از یمن بسرایم 

منبع: شهرستان ادب