«دعوت جهان به صلح توسط رقاصه‌های عشوه‌گر»
راه‌نوا- «انارِ نخل خنده» عنوانی ویدئویی بود که امروز در گشت‌وگذار در سایت «موسیقی ما» چشمم را گرفت. روی عنوان ویدئو کلیک کردم تا آن را مشاهده کنم.
قبل از مشاهده‌ی ویدئو، شروع کردم به خواندن متنی که مرا از محتوای آن با خبر می‌ساخت و آن از این قرار بود:
«گروه موسیقی «نیوش» به سرپرستی «سروش قهرمانلو» موزیک ویدئوی جدیدی با نام «انار نخل خنده» (انار) را منتشر کرده است. «امین شفیعی» و «سعید سالاروند» کارگردانان این ویدئو هستند و شعر قطعه انار نخل خنده از سروده‌های «حافظ ایمانی» است.
این گروه در این ویدئو به مسائلی که هم‌اکنون منطقه خاورمیانه با آن درگیر است و به خصوص مشکلاتی که زنان کشورهای درگیر جنگی چون سوریه و عراق با آن مواجه هستند اشاره می‌کند. انار نخل خنده را می‌توان به نوعی یک قطعه موسیقایی دانست که جهان را به صلح دعوت می‌کند.
سروش قهرمانلو، سرپرست این گروه، در این رابطه به «موسیقی ما» می‌گوید: «ما هیچگاه نسبت به مسائلی که جهان با آن درگیر است توجه داشته است و به همین خاطر برخلاف رسم معمول گروه‌هایی که تنها برای رضایت مخاطب به احساسات سهل‌الوصول توجه دارند عمل نکرده‌ایم و دغدغه‌های بزرگتری را مدنظر قرار داده‌ایم که تفکر مخاطب را برمی‌انگیزد.»
البته جملات آخر برایم مبهم بود به خصوص این جمله: «ما هیچگاه نسبت به مسائلی که جهان با آن درگیر است توجه داشته است» ولی این عناوین در ذهنم ماند: «اثری متفاوت»، «دعوت به صلح»، «برانگیختن تفکر مخاطب»، «مشکلات زنان کشورهای درحال جنگ»، «دغدغه‌های بزرگ» و … .
پس از خواندن این متن، در انتظار نماهنگی متفاوت بودم از رشادت‌ها و صبوری‌ها زنان سوری، عراقی، پاکستانی و … در مقابل مشکلاتی که در این چند سال با آن مواجه بودند. اثری که ظالمان و مسببان به وجود آمدن چنین اوضاعی را مورد مواخذه قرار دهد و به حمایت از این زنان مظلوم بپردازد. ویدئویی که نمایانگر بلاها و سختی‌هایی باشد که در این چند سال بر سر این زنان آمده است. نماهنگی که آنان را برای رسیدن به پیروزی، به مقاومت در مقابل دشمنان فرا بخواند. با خود گفتم که واقعا چه موضوع خوب و بکری را برای ساخت اثر انتخاب کرده‌اند. به همین دلیل با شوق روی گزینه‌ی play کلیک کردم تا آن را مشاهده کنم. اما…
اما ناگهان با صداهای ناهنجار سازهای الکترونیک همراه با تصاویری از نقش و نگار زیبای دامن زنی که روی زمین افتاده بود مواجه شدم و پس از آن تصاویری از اعضای محترم گروه موسیقی «نیوش» در حال نواختن. بعد از نزدیک به یک دقیقه گوش سپردن به موسیقی گوش‌خراش و مشاهده تصاویر رفت و برگشت بین آن زن و اعضای گروه، بالاخره خواننده شروع کرد به خواندن.
«انار نخل خنده را شکوفه کن به لب بده
لب مرا به حوریان بالغ حلب بده»!
پس از شنیدن این بیت، جملاتی که قبل از مشاهده ویدئو خواندم در ذهنم تکرار می‌شد: «این ویدئو به مشکلاتی که زنان کشورهای درگیر جنگی چون سوریه و عراق با آن مواجه هستند اشاره می‌کند. انار نخل خنده را می‌توان به نوعی یک قطعه موسیقایی دانست که جهان را به صلح دعوت می‌کند» یا «ما هیچگاه نسبت به مسائلی که جهان با آن درگیر است توجه داشته است و به همین خاطر برخلاف رسم معمول گروه‌هایی که تنها برای رضایت مخاطب به احساسات سهل‌الوصول توجه دارند عمل نکرده‌ایم و دغدغه‌های بزرگتری را مدنظر قرار داده‌ایم که تفکر مخاطب را برمی‌انگیزد.»
و دوباره همان ابهام ولی همراه با تعجب! در این حالت بودم که خواننده‌ی محترم بیت بعدی را خواند که همزمان با خواندن او تصاویری نیز از همان زن اما در حالتی نامعمول پخش شد؛
به لولیان، پریوشان، سبو وسیب هدیه کن
به دختران ترکمن ترانه و رطب بده»
و پس از خواندن این بیت تصاویری از چرخ زدن آن زن و نواختن گروه پخش شد. تا پایان این تِرک خواننده چندبار دیگر همین ابیات پرمغز را تکرار کرد و پس از پخش چند صحنه‌ی کوتاه از حضور زنان در مناطق جنگ زده و ویرانه، این «کلیپ متفاوت» به پایان رسید.
پس از پایان یافتن ویدئو با خود گفتم که واقعا این اعضای محترم چه تصویری از جنگ، زنان جنگ و مشکلات آن‌ها در ذهن خود دارند؟ واقعا مشکلات زنان کشورهای درحال جنگ همین دوبیت پرمغز بود؟
برای چند لحظه دوباره توصیفاتی را که در مورد این موزیک ویدئو خوانده بودن در ذهنم چرخ می‌زد: «اثری متفاوت»، «دعوت به صلح»، «برانگیختن تفکر مخاطب»، «مشکلات زنان در جنگ»، «دغدغه‌های بزرگ» و … .
واقعا شما می‌خواهید با این موسیقی گوش‌خراش، شعری اینچنین و یک زن رقاصه دنیا را به صلح دعوت کنید؟ واقعا جای باید تاسف خورد برای افرادی که حتی درکی کوچک هم از واقعیت این اوضاع ندارند و در دنیا فانتزی خود زندگی می‌کنند و حتی جنگ را نیز از دریچه‌ی همان دنیای فانتزی می‌بینند.
به نظر می‌رسد هدف این نوع آثار به جای پرداختن به «مشکلات زنان کشورهای در حال جنگ» و یا «دعوت به صلح»، عادی کردن حضور زنان و انجام حرکات نامتعارف در نماهنگ‌های موسیقی و انتشار آن‌ها از طریق سایت‌های رسمی کشور باشد، البته در خواب غفلت وزارت فرهنگ و ارشاد جمهوری اسلامی ایران.
در پایان می‌توانید موزیک ویدئوی مذکور را در اینجا مشاهده نمایید.
منبع: اختصاصی «راه‌نوا»
نظرات