اثری تحسین برانگیز از هنرمندانی درجه یک

راه نوا – قطعه ی موسیقی ضربه ی دوازدهم اثری تحسین برانگیز از هنرمندانی درجه یک است که کنار هم جمع شده اند و مجموعه ی بسیار در خور توجه ایی را پدید آورده اند. خلاقیت و نوآوری همیشه ی آریا عظیمی نژاد عزیز که توامان با مقیاس ها و زوایای غنی موسیقی بومی، محلی و ملی سرزمین مانست واقعا ستودنی است. از طرفی همراه شدن با ابزار سینمایی برای نمود بهتر و قدرتمندتر جوانب موسیقی ملی شگفت پدیده ایست که در این قطعه ی موسیقی محکم و شنیدنی لحاظ شده است.

فرمت قطعه کاملا دراماتیک است و این بدین معناست که آهنگساز نتوانسته به موضوعیت روایت بی اعتنا باشد. کاری که متاسفانه امروز روز، تعدادی زیادی از آهنگسازان انجام می دهند و تلاشی برای پرداخت هنرمندانه و فرمیکه قطعه نمی کنند به همین دلیل است که اکثر موسیقی هایی که می شنویم کاملا یک قطعه ی لیریک و عاشقانه است حتی اگر موضوعی دراماتیک داشته باشد.شکل دادن ساختاری دراماتیک نیازمند تفکر، برنامه ریزی و علم است که جناب عظیمی نژاد انصافا همه ی این ها دارد و در توانمندی کم نظیر است.

موسیقی شروع بسیار خوبی دارد و حاصل نگاه چند وجهی آهنگساز است که بار خاصی را در شروع به مخاطب نمی دهد مثلا از ابتدا لو نمی دهد که قرار است چه چیزی بشنود. در ادامه با خوانش خواننده فضایی دراماتیک شروع می شود. در فراز سوم با فضا سازی کاملا سینمایی قطعه به اوج می رسد یعنی از زمانی که فرمان تیر صادر می شود.

قطعه اوج بسیار زیبایی دارد و هیجان، اندوه، غم و ترس همه با هم به شنونده منتقل می شود. فرود بعد از اوج با نوای بسیار زیبای سازی از جنس تار ابریشم درست ترین و ایرانی ترین انتخاب برای بعد از واقعه است و نبوغ قطعه را تکمیل می کند. و در نهایت پایان بندی که نشان از ایستادگی و تحمل ستم ها در طول دوران ستم شاهی است، بسیار غرور انگیز و به جاست.

شعر هم در نهایت زیبایی پا به پای موسیقی است. و انصافا در القای فضای تصویری قطعه سنگ تمام گذاشته است. خواننده هم به خوبی از پس اجرای این قطعه بر آمده و زیبا اجرا کرده است. انتخاب درستی هم برای خواننده صورت گرفته، پیوند نوای خراسانی با موسیقی دراماتیک آنچه تخصص حجت اشرف زاده است که ای کاش از این دست کارها بیشتر از او بشنویم.

امیر حسین سمیعی