آژانس شیشه ای

وصیت‌نامه‌مو از نو نوشتم
نگاه کن فاطمه وقت اذونه
تو می‌دونی تموم حرفم این بود
چرا عباس باید تنها بمونه
میون طعنه‌های تند آتیش
تو جشن باشکوه شعله و نور
یه نی داره می‌سوزه، گُر می‌گیره
یه نی تنهای تنها، تو دل هور
یه نی، نی‌نامه‌هاش سوز زمستون
صداش زخمی، لبش گرم حکایت
یه نی، که تو خودش ریخته صداشو
نکرده از جدایی‌ها شکایت

***

دهه‌ت گذشته مربی!
خاموش کن آتیش جنگو
گذشت زمون خشونت
زمین بذار تفنگو
گروگانارو رها کن
چه فایده معرکه‌گیری؟
زمین بذار تفنگو
آروم بگیر سرِ پیری
آروم بگیر سر جات‌و
از این گلیم دیگه پات‌و
نذار بیرون که می‌بینی
سزای خودسریاتو
هزارتا کار رو زمینه
هزارتا کار حیاتی
کلافه کردی یه شهرو
به خاطر یه دهاتی

***

کی دیده، ای جماعت؛ کی شنیده؟
که یه گردان بمونه از یه لشگر
که یه دسته بمونه از یه گردان
که خاکستر بمونه از برادر
تو این پس‌کوچه‌های مه گرفته
یه گردان کاظم و عباس تسلیم‌ان
نمی‌دونن بسوزن یا بسازن
نمی‌دونن بمونن یا بمیرن
نه می‌سازم نه می‌میرم
من این بار قسم خوردم
که تا آخر بمونم می‌مونم
من همونم که یه روزی
شکستم شاخ دیوو من همونم

***

قشنگه قصه‌هات، آره
ولی به ما چه که رفتی
دیگه عوض شده دنیا
آقای پنجاه و هفتی
خبر نداری که داره
چه اتفاقی می‌افته
حالا تو یه تروریستی
بی‌بی‌سی‌ام اینو گفته
آروم بگیر سر جات‌و
از این گلیم دیگه پات‌و
نذار بیرون که می‌بینی
سزای خودسریاتو
گذشت زمون خشونت
زمین بذار تفنگو
دهه‌ت گذشته مربی!
خاموش کن آتیش جنگو

***

یه گردان زد به خط، یه دسته برگشت
بازم من موندم و داغ برادر
پلاک و چفیه‌مو اما نگهدار
برا فردای سلمان و ابوذر