لقب استادی ملت ایران راباسمبل مسلمان‌کشی فرانسه تعویض نکنید

راه‌نوا- محمدرضا شرف الدین، مدیر عامل این انجمن، در واکنش به اظهارات محمدرضا شجریان درباره عدم دریافت نشان شوالیه توسط حسین علیزاده، نامه ای را منتشر کرده است که متن آن در ذیل آمده است؛

خدمت استاد محمدرضا شجریان
باعرض سلام، احترام و ادب

استادعزیز، این ترانه شما ضمن ایجاد هیجان و روح سلحشوری در رزمندگان، انیس خلوت های امثال من در سنگرهای دفاع از میهن و ملتم بود، درجنگ تحمیلی.

هنوز هم فراموش نکرده ام، ربنای شما سالهاست از رسانه ملی پخش نمی شود ولی من روی گوشی همراهم دارم و هر بار می شنوم مطمئن تر می شوم که بسیاری از افتخارات که نصیب برخی می شود هدیه خاص خداوندیست، به بندگان برگزیده خود و قریحه ذاتی، هنری یا علمی بهانه است. چنان که افتخار سرودن “علی ای همای رحمت”را خداوند متعال فقط به مرحوم شهریار داد و یا “باز این چه شورش است…” را به مرحوم محتشم عطا فرمود، افتخار نوای ربنا را نیز به شما تقدیم کرد.

این مرز و بوم سرزمین زنان و مردانی است که افتخارات خود را از اعتقادات، فرهنگ و تمدن خویش دارند نه از تعظیم به بیگانگان. امروز نام کسانی برای ملت ما بزرگ است که هیچ نشانی بر سینه شان آویخته نشد و بالاترین نشان افتخار برای آنها احترام و تعظیمی است که ملت به نام جاویدان آنان می نمایند. ستارخان، باقرخان، امیرکبیر و ده ها و ده ها قهرمان ملی و همه آنها که عزت شهادت را بر خفت تعظیم در مقابل قدرت های به اصطلاح بزرگ در جنگ تحمیلی برگزیدند. همه سرداران شهید، لقب سرداری را بعد از شهادت از ملت خود دریافت کردند و در زمان حیاتشان کسی به آنان مدال نداد. در مقابل کسانی که برای مقاصد خود، کسب شان و منزلت به سفارتخانه روس و انگلیس پناه می بردند، امروز در چشم ملت ما مردود، خوار و خفیف و بدنامند.

هنرمند عزیز وطنم، جناب آقای شجریان، دولت مردانی که شما از آنها سپاسگذاری نموده اید در سی و اندی سال پیش تاکنون در مقابل ملت شریف، نجیب و مظلوم ایران، تمام قد ایستاده اند تا جایی که فرانسه را به دشمن تمام عیار ملت ایران تبدیل کرده اند. حمایت سیاسی، نظامی و لجستیکی از صدام و تروریست ها از اقدامات اسلاف همین دولت مردان علیه ملت شریف شماست و امروز همین دولت مردان فرانسه چوب لای چرخ مذاکرات هسته ای می گذارند چنانکه فرانسه به قطب مخالف پیشرفت مذاکرات و لغو تحریم ها تبدیل شده است.

امیدوارم تن شریف شما و عزیزانتان هرگز نیازمند ناز طبیبان نگردد، لکن خوب است سری به بیمارستان هایی بزنید که بیماران خاص به خصوص بیماران سرطانی بستری هستند و از نزدیک دردهای هم وطنانتان را مشاهده کنید، آن وقت مطمئنم ادبیات شما در خطاب به دولت مردان فرانسه که نمی گذارند مذاکرات هسته ای به نتیجه برسد و تحریم ها برداشته شود، تغییر می کند.

مطمئنم اگر لختی تامل کنید نامه ای به آقای وزیر امورخارجه فرانسه خواهید نوشت و شاید نشان افسری شوالیه که به شما اهدا کرده اند را برایشان پس خواهید فرستاد و به آنها خواهید گفت که هرگز لقب استادی که ملت ایران به شما ارزانی داشته است را به نشان سخیف و ارتجاعی قرون وسطائی که سمبل مسلمان کشی است، تنزل نخواهید داد.

من مطمئنم که آنها آن نشان سبز رنگ را به لباس شما آویختند، نه به سینه شما، سینه شما پر از عشق ایران، سرای امید است.

 هم وطن شما، محمدرضا شرف الدین