غزلی فاطمی از مرحوم حسین منزوی

راه‌نوا- مرحوم حسین منزوی را عموما به عاشقانه‌هایش می‌شناسند، اما او اشعار آیینی زیبایی هم در مدح اهل‌بیت(ع) سروده است.

این وجهی از ذوق اوست كه آنچنان كه حقش بوده، برجسته نشده است. بخشی از این عدم ادای حق شاید به دلیل وصیتی بود كه خود مرحوم منزوی درباره شعرهای آیینی‌اش كرده بود؛ او وصیت كرد اشعار آیین‌اش بعد از وفاتش منتشر شود.

اشعار آیینی مرحوم منزوی كه آخرین مجموعه آثارش را به خود اختصاص داده با ستایش خداوند و قرآن كریم آغاز می‌شود و با ستایش حضرت ولی عصر(عج)  به انجام می‌رسد؛ در این بخش اشعاری در منقبت چهارده معصوم آمده است. 

برخی از بزرگان شعر فارسی معتقدند اشعار آیینی حسین منزوی كه بعد از مرگ او انتشار یافت، یكی از بهترین نمونه‌های شعر آیینی معاصر است.

در ادامه به بهانه شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) غزلی از مرحوم منزوی در مدح و منقبت آن حضرت آمده است:

«ناخدای كشتی مولا»

با هیچ زن جز تو، دل دریا شدن نیست
یاراییِ درگیر توفان‌ها شدن نیست

در خورد تو، ای هم تو موج و هم تو ساحل
جز ناخدای كشتی مولا شدن نیست

تو نور چشم مصطفی و كس به جز تو
در شان شمع محفل طاها شدن نیست

تو مادر سبطینی و غیر از تو كس را
اهلیّت صدّیقه‌ی كُبرا شدن نیست

جز تو زنی را شوكت در باغ هستی
سرو چمان عالم بالا شدن نیست

جز با تو شان گم شدن از چشم مردم
وآن‌گاه در چشم خدا پیدا شدن نیست

نخلی كه تو در سایه‌اش آسودی او را
در سایه‌ی تو، حسرت طوبا شدن نیست

ای عالم امكان خبر، تو مبتدایش
آن جمله‌ای كه درخور معنا شدن نیست

سنگ صبور مردی از آن‌گونه بودن
با هیچ زن ظرفیّت زهرا شدن نیست

منبع: حوزه هنری