رفیق‌های قدیمی شهید برگشتند

میان خون به لباسی جدید برگشتند
رفیقهای قدیمی شهید برگشتند

خدا همان دمِ اول شهیدشان می‌‌خواست
به هیئتی که خدا آفرید، برگشتند

اگرچه بر تنِ این سروها جراحاتی‌ست
خدا گواه که اینان رشید برگشتند

خوشا به غیرت فرزندان روح خدا
به منزلی که خدا برگزید، برگشتند

پی خدا به مصاف یزیدیان رفتند
خداشاناس‌‌تر از بایزید برگشتند

نگو به دور سفر کردند؛ دور چرا؟!
به «أقرب من حبل الورید» برگشتند

به مادران به صدای بلند مژده دهید
چرا شکسته خبر می‌‌دهید برگشتند؟!

کدام عید مبارک‌‌تر از شهادت بود؟
عزا چرا که سحرگاه عید برگشتند

خلاصه قافله‌‌های امیدمان رفتند
و دشمنان همگی ناامید برگشتند

زمان خیبر و بدر ست و ما را کار بسیار است
فدایی در رکاب حیدر کرار بسیار است

اگرچه قوم شرّ تا صبح گیجِ خواب تردیداند
ولی در سایه خورشید ما بیدار بسیار است

به خونخواهی عاشورا ندای یا لثاراتیم
بگو این خون نمی‌‌خوابد، بگو مختار بسیار است

مجال عمر و عاصان نیست تا هستند این مردم
بگو با سید و سالار ما عمار بسیار است

بگو در بندِ تحریریم نمی‌‌مانیم تا هستیم
بگو رودیم ما، سِیلی مگر دیوار بسیار است

کماکان مانده از تحریم تا تهدید سرگردان
که دور باطل دشمن در این پرگار بسیار است

نخشکد باغ ما هرگز به رغم خشک دستها
که از خون شهیدان، چشمه سرشار بسیار است

همین امروز یا فردا می‌‌آید صبح دیدارش
بپا خیزید ای مردم کار بسیار است

با دشمن خویشیم دمادم در جنگ
او با دمِ تیغ آمده، ما با دلِ تنگ

ما رود مُدامیم بگویید به تیغ
ما شیشه عطریم بگویید به سنگ

آن لحظه که جان می‌‌رود از دست؛ حسین
دیدار تو آخرین امید است؛ حسین

ما منت مرگ را نخواهیم کشید
باید به شهیدان تو پیوست؛ حسین

ما سینه زدیم بی‌صدا باریدند
از هر چه که دم زدیم آنها دیدند

ما مدعیان صف اول بودیم
از آخر مجلس شهدا را چیدند