«جشنِ خشم»
راه‌نوا– فراخوان دومین جشنواره «شعر و موسیقی ضداستکباری طبس» چند هفته‌ای است که از طریق این سایت و سایر خبرگزاری‌ها منتشر شده است.
بنابرآن است تا این جشنواره در آخرین روزهای مرداد ماه سال جاری یعنی سالروز کودتای آمریکایی در ایران برگزار شود.
یادداشتی که در ادامه می‌آید سعی بر آن دارد تا شما عزیزان را با این جشنواره بیشتر آشنا سازد.
چراجشنواره موسیقی؟
هنر انقلاب اسلامی همچون خود انقلاب همیشه با مردم و خیزش و خودجوشی آنها معنا می‌شود. موسیقی نیز از این مقوله جدا نیست. همه ما خاطره موسیقی سراسر مردمی دوران انقلاب و دهه شصت را به یاد می‌آوریم. اما این روزها حال موسیقی انقلابی در میان هنرهای دیگر خیلی خوب نیست. هنرمندانش در نسل‌های متوالی متولد شده‌اند اما معرفی نشده‌اند. تولید می‌کنند اما دیده و شنیده نمی‌شوند. می‌خوانند اما رسانه ندارند. جواناند و خلاق اما حمایت نمی‌شوند. جایی که بتواند مردم و هنرمندانشان را بر سر دردها و رنج‌های مشترکشان کنار هم آورد جای مغتنمی باید باشد. این جای مغتنم اما امروز برای موسیقی ضرورتی حیاتی است. چراکه موسیقی انقلاب بیشــتر از همه هنرها مردمی و جوان شده اما کمتر از همه آنها بروز و ظهور یافته است. و این مظلومیت متأسفانه حتی گاهی موجب دلسردی بعضی بزرگان شده است. پدران موسیقی انقلاب گاهی گمان می‌کنند که فرزندی نداشته‌اند تا راهشان ادامه یابد. یک جشنواره موسیقی انقلابی می‌تواند هم رسانه‌ای برای صداها و نواهای جوانش باشد و هم مایه امید و دلگرمی بزرگان. جشــنواره موســیقی طبس بازگشتی اســت به مردم و موضوعات امیدبخش و غرورانگیزشان؛ به نیازها و انتظاراتشان؛ میدانی است برای موسیقی جوان و خودجوش انقلاب؛ و به همین دلایل، مایه دلگرمی و امتداد اثر بزرگان و پدران موسیقی انقلاب.
چرا جشنواره شعر و موسیقی ضداستکباری؟
چرا موضوع خاص ضدآمریکایی؟ انقلاب اسلامی با «لا اله» شروع شد؛ با نفی بت‌های زمینی و مستکبرین سلطه‌خواه. به همین دلیل طلوع دوبارهای بود از مبعث رسول اسلام. هنر انقلاب نیز نه فقط با «مبارزه» جان گرفت و بالید بلکه در مبارزه است که می‌بالد و تداوم می‌یابد. راستش را بخواهید هنر انقلاب اسلامی بدون مبارزه با سلطه‌گران نه هنر است و نه انقلاب اسلامی. یادمان بیاید پیام آن پیر و مرشد قوم را: «هنری زیبا و پاک است که کوبنده سرمایه‌داری مدرن و کمونیسم خون‌آشام و نابودکننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اســلام مرفهین بیدرد، و در یک کلمه «اسلام آمریکایی» باشــد. تنها به هنری باید پرداخت که راه ستیز با جهانخواران شرق و غرب، و در رأس آنان آمریکا و شوروی را بیاموزد». از این رو جشنواره شعر و موسیقی ضداستکباری طبس می‌خواهد حیات دوبارهای باشد بر هنر مبارز و ضد سلطه انقلاب اســلامی و توانی مجدد در هنرمندان جوانی که تنها زمانی کوله‌بار «مسؤولیت» و«امانت»شان را زمین می‌گذارند که مطمئن باشند، مردمشان بدون اتکا به غیر، تنها و تنها در چهارچوب مکتب‌شان به حیات جاویدان رسیده‌اند.
چرا طبس؟
در تاریخ معاصر مردم ما چندین واقعه مهم از دخالت‌های رسوا و آشکار آمریکا زبانزد اســت. از کودتای ۲۸مرداد بگیرید که دولت مردمی توسط نیروهای آمریکایی شاه سرنگون شد؛ تا ۱۶ آذر ۱۳۳۲ که سه دانشجوی رشید این سرزمین به پای نیکسون نخست‌وزیر وقت آمریکا قربانی شدند؛ تا ۱۳ آبان ۱۳۵۸ که لانه جاسوسیشان در تهران توســط دانشجویان انقلابی تســخیر و تصرف شد و تا شکست حمله نظامی حساب شده‌شان از شن‌های بیابان طبس! راستش حمایت آسمانی و الهی شن‌های طبس از انقلاب اســلامی آن قدر برای مردم ما شیرین و برای آمریکایی‌ها تلخ بوده اســت که بعد از آن تا امروز جز نفرت و کینه‌ای زبون از آنها بروز نکرده اســت. یا به هواپیمای مسافربری و ۲۹۰ مسافر بیگناه آن حمله تروریستی می‌کنند یا دانشمندان جوان را از میان می‌برند و یا دســت به تحریم می‌زنند.
یادآوری واقعه طبس از این جهت برای آنها همیشه واقعه‌ای نگران کننده و برای ما اتفاقی غرورانگیز و شادی‌آور بوده است. شادی امتی مسلمان در مقابل سلطه‌ی استکبار. این شادی و سربلندی، این اتکال به قدرت الهی برای ما سرودی است که تا همیشه از لب‌هایمان نخواهد افتاد. تا نسل جوان هنر این ملک ببالد و برآید، این سرودخوانی الهی از دهن نخواهد افتاد. ان شاءالله.
منبع: اختصاصی «راه‌نوا»
نظرات