سهم خوانندگان انقلابی: تحقیقاً هیچ
راه‌نوا- طبق روال معمول، صدا و سیما برای ویژه برنامه‌های تحویل سال خود برنامه‌های مفصلی تدارک می بیند و یکی از مهمّترین بخش های آن حضور میهمانان مختلف به خصوص هنرمندان سرشناس و مشهور است. در این میان حضور اهالی موسیقی به ویژه خوانندگان که با اجرای قطعات موسیقی نیز همراه می‌باشد یکی از بخش‌های جذّاب و مهیّج می‌باشد که در برخی اوقات با استقبال گستردۀ مخاطبان نیز مواجه می‌شود.
امسال نیز مانند سالیان گذشته، ویژه برنامه‌های تحویل سال تلویزیون با حضور پررنگ خوانندگان اغلب پاپ به روی آنتن رفت و سال ۱۳۹۶ خورشیدی این چنین تحویل شد. از خوانندگان باتجربه و شناخته شده، صداهای مشهور و معروف روز تا خوانندگان تازه کار و کمتر مطرح، تعداد قابل توجّهی در شبکه‌های مختلف سیما حاضر شدند و برخی آثار خود را اجرا کردند.
اما نکته حائز اهمیّت این است که در بین خوانندگان متعددی که امسال شاهد حضور و اجرای آنها در این ویژه برنامه‌ها بودیم، غیبت صددرصدی خوانندگان جریان موسیقی انقلابی بسیار مشهود بود. گویا در یک هماهنگی ویژه، قصد بر این بوده که هیچ کدام از این خوانندگان نباید در پرببیننده‌ترین ساعات تلویزیون دیده و آثارشان شنیده شود.
اگر خوانندگان انقلابی که شامل تعداد گسترده‌ای از هنرمندان می‌باشند و از محمّد گلریز پیشکسوت تا حامد زمانی جوان و شناخته شده را در بر می‌گیرد و البتّه طیّ چند سال اخیر ده‌ها خوانندۀ جدید و جوان هم به آن افزوده شده‌اند، چگونه است که هیچ کدام مهمّ تلقّی نشده‌اند که میهمان مردم سر سفره‌های هفت سین باشند. بر اساس کدام سلیقه و ذائقه همه آنها خطّ خورده‌اند و ترجیح داده شده از خوانندگانی خارج از این طیف، همۀ میهمانان موسیقی گزینش شوند. آیا حدّاقل و در کم‌ترین مجال ممکن نباید یکی از این چهره‌ها فرصتی برای حضور و اجرای برنامه پیدا می‌کرد؟ مدیران و تهیّه کنندگان تلویزیونی بر اساس کدام منطق، این چنین بی‌رحمانه همه را کنار گذاشته‌اند؟
به طور مثال، حامد زمانی طیّ این سالها در هر نظرسنجی تلویزیونی که حضور داشته جزء سه نفر اوّل و در اغلب موارد به عنوان نفر نخست از طرف مردم انتخاب شده و این امر مؤید این است که در مقایسه با بیشتر خوانندگان موسیقی کشور، حامیان و طرفداران بیشتری دارد و در یک سخن، جزء محبوب ترین هنرمندان کنونی کشور به حساب می آید. چگونه است که وی به عنوان شاخص ترین خوانندۀ جریان تازۀ موسیقی انقلاب در ویژه برنامه های تحویل سال سیمای جمهوری اسلامی ایران حضور ندارد ولی در آن سوی با شماری از خوانندگانی مواجه ایم که با حمایت و بودجه سیما و یا حامیان مالی، حضوری پررنگ در این ویژه برنامه ها دارند و برای برخی از آنها موزیک ویدئو هم ساخته می شود و این در حالی است که در کارنامۀ هنری بیشتر آنها هیچ اثر موسیقایی ارزشی و انقلابی یافت نمی شود و اگر آثار ارزشی نیز اجرا کرده اند اغلب به شکلی خنثی و منفعلانه بوده و در بهترین حالت یک «من و تویی خوان» واقعی محسوب می شوند.
چگونه وقتی صدا و سیما در روزهای مهمّ و حساس سال مانند سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، هفتۀ دفاع مقدّس، سالگرد حماسۀ ۹ دی، سالروز آزاد سازی خرمشهر، روز قدس و …. دست به دامان همین خوانندگان انقلابی می شود و آثارشان مکرّر از این رسانه پخش می گردد و اثری از خوانندگان من و تویی خوان نیست ولی وقتی نوبت به مهمّ ترین ویژه برنامه های سال می شود که مخاطب میلیونی دارند و با حضور خوانندگان مختلف همراه می باشند، اثری از این خوانندگان انقلابی یافت نمی شود. مگر نه این است که طبق سیاست های کلّی سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران باید در وهلۀ نخست چتر حمایتی این سازمان بر سر خوانندگان انقلابی و ارزشی گسترده باشد نه اینکه آنها در اقلیّت حمایتی قرار گیرند و انگار این سازمان هم توجّه چندانی به آنها ندارد و فقط در روزهایی به اجبار به سراغ آنها می رود و دیگر لزومی به حضور و پخش آثار آنها نیست. این اتّفاقات ناخوشایند در حالی رخ می دهد که تنها رسانۀ رادیو تلویزیونی این گونه خوانندگان، صدا و سیماست و آنها عملاً هیچ رسانۀ این چنینی و جایگزین ندارند. آنها مانند برخی دیگر از خوانندگان که موزیک ویدئوهایشان از شبکۀ های ماهواره ای و وب سایتهای متعلّق به آنها در حال پخش است و همزمان در صدا و سیما هم حضور دارند و از حمایت سایت ها و خبرگزاری های داخلی نیز برخوردارند، که نمی توانند بهره مند باشند و به نوعی در اقلیّت رسانه ای واقع شده اند؛ چون این خوانندگان انقلابی نه حاضرند با رسانه های بیگانه همکاری کنند و نه آثار این گونه خوانندگان مورد حمایت آنهاست و در واقع در تضاد با سیاست ها و عملکردهای رسانه های خارج نشین قرار دارد.
حال جالب است که صدا و سیما هم به تدریج به سمتی می رود که صداهای انقلابی را کنار می گذارد و خوانندگانی که در ایّام سال در برخی اوقات با شبکه ها و وب سایت های خارج از کشور به نوعی در حال همکاری موسیقایی هستند را می پذیرد ولی از آنهایی که باید حمایت کند، این امر را دریغ می ورزد.
با کنار هم قرار دادان این اتّفاقات خودجوش(!) به این نتیجه می رسیم که اراده ای وجود دارد که موسیقی انقلاب حتّی در صدا و سیما منزوی شده و کم تر دیده شود و میدان برای صداهای بیشتر منفعل و خنثی و من و تویی خوان ها باز گردد و مخاطب، آنها را به عنوان خوانندۀ مقبول، مورد تأیید قرار داده و پذیرا باشد و به طور غیرمستقیم به خوانندگان دیگر و کسانی که قرار است وارد این وادی شوند پیامی منتقل می شود مبنی بر اینکه اگر قصد فعالیّت موسیقایی دارید جزء همین خنثی خوان ها و منفعل ها باشید تا از حمایت همه برخوردار گردید و گرنه در بسیاری از اوقات نادیده گرفته و منزوی خواهید شد ولو اینکه خواننده ای شاخص با هواداران فراوان باشید.
امیدواریم مسئولان رسانۀ ملّی پاسخی در خور برای اجحاف رخ داده در حقّ اهالی موسیقی انقلابی در ویژه برنامه های تحویل سال سیمای جمهوری اسلامی ایران داشته باشند به خصوص جوانان هنرمند متعهدی که طیّ این سال ها با همه فشارها، تبعیضها و دشواری ها از مضامین ارزشی و به خصوص انقلابی خوانده اند و قشر خاکستری ای که تا پیش از این هیچ میانه ای با موسیقی نداشته اند را جذب کرده اند و موسیقی موجه از این طریق وارد بسیاری از خانه های مردم شده است.
جانا سخن از زبان ما میگویی/احسنت آقای بهمیاری؛ لطفاً ایمیلم رو هم جواب بدین، ممنون.